شبیه سازی گردابه های بزرگ(les)، تکنیکی درحال گسترش است که می توان از آن برای پیش بینی درست جریان های آشفته استفاده کرد. این تکنیک شبیه سازی عددی، انر‍ژی ساختارهای ورتیکال بزرگ را در جریان آشفته، به وسیله حل معادلات ناویر استوکس فیلتر شده بدست می آورد. و ساختارهای آشفته کوچک را حل نمی کند. این روش زمان شبیه سازی را بصورت قابل ملاحظه ای نسبت به شبیه سازی تمام ادی های آشفتگی که در بیشتر حالت ها غیرممکن است کاهش می دهد. تاثیر متوسط ادی های کوچک بر روی جریان آشفته با مدل زیر شبکه مشخص می شود. از دید تئوری به خوبی می دانیم که ادیهای آشفتگی کوچک نقشی یونیورسال در جریان های با عدد رینولدز بالا دارند. بنابراین انتظار می رود که این ادی ها توسط یک مدل زیرشبکه ای عمومی و قوی مدل شوند. بطور کلی les پیش بینی های درستی از جریان آشفته ارائه می دهد. با وجود این در عمل، مدل سازی زیرشبکه ای دقیق نیست و یک خطای قابل ملاحظه به وجود می آورد. در پژوهش حاضر به بررسی خطای ورودی در روش شبیه سازی گردابه های بزرگ توسط مدل سازی پرداخته شده است، مدل های اسماگورینسکی، دینامیک و مدل دینامیک ترکیبی برای مسئله لایه اختلاطی تراکم پذیر مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه به تاثیر مدل های مختلف بر روی ساختارهای اصلی و همچنین دیگر کمیت های بررسی گردید. مشخص گردید که مدل ترکیبی دینامیک نتایج صحیح تری نسبت به سه مدل دیگر می دهد.