گذار جوامع سنتی به مدرن، همواره یک پیامد مهم در بر دارد و آن گسترش روزافزون پدیده شهرنشینی است. زندگی مدرن و شهرنشینی به همراه خود شرایط و پدیده هایی را به همراه می آورد که می تواند بر روی مفهوم «سلامت اجتماعی، سرمایه اجتماعی» شهروندان موثر واقع شود. این پدیده ها باعث شده است بسیاری از نظریه پردازان شهری از جمله پارک تلاش کنند تا مسائل شهروندان خصوصا محله ها را با نگاه علمی بررسی نمایند. هدف پایان نامه حاضر، تغییر کالبدی فضای عمومی امامزاده عبدالله درجهت پیشرفت میزان سرمایه اجتماعی در سطح محله و افزایش مراودات و تعاملات اجتماعی وافزایش میزان مشارکت عمومی در سطح محله در جهت اجرای برنامه های شهرسازی و برنامه ریزی محله مبنا (برنامه ریزی از پایین به بالا) می باشد .روش تحقیق، پیمایشی بوده و برای سنجش متغیرهای مستقل و وابسته، تعداد 300 نفر از شهروندان محله امامزاده عبدالله تهران به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به پرسشنامه های تهیه شده پاسخ گفته اند. (سال 90) بر اساس یافته های تحقیق جهت بررسی رابطه مشارکت فردی و جمعی شهروندان در جهت پیشرفت و دست یابی به میزان سرمایه اجتماعی در سطح محله و افزایش این مناسبات می باشد یافته رابطه معنا داری را میان میزان مشارکت و سرمایه اجتماعی و دست یابی به توسعه پایدار نشان می دهند همچنین رابطه معنی داری (با استفاده از آزمون خی دو) حاصل شده است.براساس میزان ارتباط میان متغیرهای مستقل و وابسته، از طریق آزمون های آماری خی دو (متغیر مستقل و وابسته) فرضیه پژوهشگر با فرض h0 تائید شده است.هر قدر کیفیت برنامه ریزی مدیریت محله، امکانات و ابزار لازم در محله در راستای حفظ حقوق شهروندی و میزان مشارکت شهروندان بیشتر باشد به همان اندازه دست یابی به اهداف توسعه پایدار بیشتر می شود .