در این پایان نامه برای اولین بار اندازه گیری دو داروی پپتیدی، اکترئوتاید و اکسی توسین، با استفاده از دستگاه اسپکترومتر تحرک یونی با منبع یونیزاسیون الکترواسپری انجام شد. طیف تحرک یونی برای هر دو ماده بدست آمد. در طیف مربوط به هر ماده، دو پیک ظاهر شد. مقادیر تحرک کاهش یافته 171/1 و 651/0 (cm2v-1s-1) برای اکترئوتاید و 231/1 و 655/0 (cm2v-1s-1) برای اکسی توسین بدست آمد. برای اندازه گیری کمی، اثر حضور اسید استیک و آب بر شدت سیگنال دو ماده مذکور بررسی شد و درصد بهینه برای حلال بدست آمد. ابتدا اندازه گیری کمی اکترئوتاید در مخلوط 1 : 29 : 70 (اسید: آب : متانول) انجام شد. در هر اندازه گیری مساحت سطح پیک زمانیکه شدت سیگنال ماکزیمم بود، به عنوان پاسخ دستگاه ثبت گردید. در این بررسی گستره خطی1-05/0 میکرومولار و حد تشخیص 007/0 میکرومولار حاصل شد. اکسی توسین نیز با ترکیب درصد حلال مشابه، به همین صورت مورد اندازه گیری قرارگرفت. گستره خطی 10-3/0 میکرومولار و حد تشخیص 04/0 میکرومولار برای این پپتید بدست آمد. درصد انحراف استاندارد نسبی 7/2 برای پنج اندازه گیری حاصل شد. در این پایان نامه روش استخراج الکتریکی مایع- مایع که مستقل از نقطه ایزوالکتریک، آبدوست و آبگریز بودن پپتیداست، مورد استفاده قرار گرفت. به این منظور سل استخراج (لوله شیشه ای با قطر 15 میلی متر و طول 108 میلی متر و انتهای مخروطی) طراحی و ساخته شد. یک الکترود میله ای از جنس پلاتین با قطر 5/0 میلی متر به انتهای سل به عنوان کاتد جوش داده شد. ولتاژ و زمان که پارامترهای موثر بر میزان استخراج هستند، بهینه و زمان 15 دقیقه و ولتاژ 5000 ولت به عنوان مقادیر بهینه برگزیده شد. در این شرایط، برای هر دو ماده منحنی تنظیم بدست آمد. گستره خطی 2-1/0 میکرومولار و حد تشخیص 02/0 میکرومولار، در مورد اکترئوتاید و گستره خطی10-7/0 میکرومولار و حد تشخیص 08/0 میکرو مولار برای اکسی توسین حاصل شد. درصد انحراف استاندارد نسبی 5/2 و 9/2، همچنین درصد بازیابی 44-40 و 46-40 به ترتیب برای اکترئوتاید و اکسی توسین بدست آمد.