ویروس آنفلوآنزا یکی از مهمترین عوامل عفونی ایجاد کننده مرگ ومیر در سراسر جهان است. واکسن تجاری آنفلوانزا که به طور سالیانه بر اساس ویروس غالب در گردش طراحی می شود تنها قادر به ایجاد حفاظت نسبی در بالغین سالم است. از این رو، ما به واکسن کارامدتری نیاز داریم که به تغییر هر ساله نیاز نداشته باشد. ژن نوکلئو پروتئین (np) ویروس آنفلوآنزا به دلیل جهش پایین در بین اعضای یک نوع از ویروس های آنفلوانزا مشترک است. لذا پس از پیدایش آنفلوانزای مرغی h5n1 توجه ویژه ای به دستیابی یک واکسن کارا برضد ویروس نوع a آنفلوانزا بر اساس این ژن مبذول شده است. در این تحقیق با استفاده از ناقل بیانی اینترلوکین 12 و نالوکسان افزایش کارایی ناقل بیانی واجد ژن نوکلوپروتینی ویروس آنفلوانزا را در این مدل بررسی قرار گر فت. همچنین با توجه به اهمیت عفونت آنفلوانزا در بیماران دیابتی کارایی این نوع از واکسن را در این جمعیت در یک مدل موشی مورد بررسی شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که ناقل بیانی حاوی ژن np به طور معنا داری نسبت به گروه های شاهد منفی منجر به القای پاسخ ایمنی سلولی هم بر علبه سویه مورد استفاده در طراحی واکسن (h1n1) و هم برعلیه سویه h3n2 در موش های عادی می شود. همچنین کاربرد ادجوانت های نالوکسان و il-12 به همراه واکسن ژنی np منجر به تقویت پاسخ های ایمنی سلولی گردید. علاوه براین، نشان داده شد کاربرد واکسن غیرفعال آنفلوانزا نیز منجر به القای پاسخ های ایمنی سلولی متقاطه بر ضد سویه های نوع a ویروس آنفلوانزا می گردد. در این پژوهش علاوه بر مدل عادی، کارایی واکسن ژنی و واکسن مبتنی بر ویروس غیرفعال آنفلوانزا در مدل دیابتی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده در این بخش نشان داد که هر دو واکسن قابلیت القای ایمنی سلولی در این مدل را دارا نیستند. همچنین کاربرد ادجوانت ها به همراه واکسن ژنی بیان کننده np نشان داد که تنها il-12 قادر به بهبود القای ایمنی سلولی می باشد و کاربرد نالوکسان در مدل دیابتی فاقد نقش ادجوانتی است.

ویروس آنفلوآنزا که عامل مولد یکی از بیماریهای حاد تنفسی می باشد در غشا خود واجد گلیکوپروتئین مهمی به نام همآگلوتینین است. این مولکول ضمن اینکه اصلی ترین آنتی ژن برای القا پاسخ ایمنی بر علیه ویروس است، همواره به عنوان مدل ایده آلی برای مطالعه فرآیندهای بیولوژیکی مهم از جمله گلیکوزیلاسیون مورد استفاده قرار گرفته است. گلیکوزیلاسیون ( به ویژه از نوع n) متداولترین تغییر ضمن یا پس از ترجمه ای پروتئینها در سلولهای یوکاریوتی است بطوریکه تقریبا 70% داروها و واکسنهای پروتئینی از نوع n- گلیکوپروتئینها هستند. معمولا برای تولید فرم نوترکیب این پروتئینها از سیستمهای بیانی یوکاریوتی مختلف نظیرمخمرها، سلولهای پستانداران نظیر cho و سلولهای حشرات مانند sf9 استفاده می گردد که هر کدام دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند. این سلولها با توجه به امکانات آنزیمی سیستم گلیکوزیلاسیون خود ساختارهای گلیکانی مختلفی را به مولکولهای پروتئینی می افزایند که بر عملکرد این مولکولها به ویژه آنتی ژنیسیته تاثیرگذار می باشند. بنابر این تولید گلیکوپروتئینها به فرم گلیکوزیله در باکتری اشریشیاکلی نوترکیب، که قابلیت مهندسی مسیر گلیکوزیلاسیون در آن وجود داشته باشد، از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به اینکه، اهمیت گلیکوپروتئین همآگلوتینین ویروس آنفلوآنزا ( به ویژه زیر واحد بزرگ آن ha1) به عنوان آنتی ژن کلیدی برای تولید واکسن آنفلوآنزا به اثبات رسیده است، لذا در این تحقیق زیر واحد بزرگ وآنتی ژنیک مولکول همآگلوتینین(ha1) دراین اشریشیاکلی نوترکیب بیان گردید. برای این منظور ابتدا قطعه ژنی کد کننده زیر واحد بزرگ پروتئین همآگلوتینین به کمک روش reverse transcription-polymerase chain reaction از ویروس استاندارد با تیتر مناسب جداسازی وتکثیر گردید و پس از تعیین ترادف در وکتور بیانی pet22b با پپتید هدایتگر pelb کلون شد. پس ازتایید بیان پروتئین به وسیله sds-page و western blotting در لیزات سلولی و فضای پری پلاسمی، واکنش پذیری آن با آنتی سرم استاندارد ویروسی سنجیده و با آنتی ژن ویروسی استاندارد، مقایسه گردید. سپس با استفاده از سازه حامل سیستم گلیکوزیلاسیون باکتری کامپیلوباکتر ژژونی، باکتری اشریشیاکلی نوترکیب تهیه و پروتئین ha1 ویروس آنفلوآنزا در آن بیان گردید. پروتئین بیان شده در هر دو باکتری از نظر گلیکوزیلاسیون مورد ارزیابی قرار گرفت و با استفاده از روش لکتین بلاتینگ و مهار آن، گلیکوزیلاسیون ha1 درباکتری نوترکیب تایید شد.

واکسیناسیون موثرترین راه برای پیشگیری از عفونت ویروس آنفلوانزا می باشد. واکسن های غیر فعال سه ظرفیتی کنونی پاسخهای ایمنی همومورال را عمدتا بر علیه نواحی متغیر آنتی ژنهای هماگلوتینین (ha) ونورآمینیداز (na) القا می کنند. با توجه به تهدیدات شیوع یک ویروس پاندمیک، واکسن های برمبنای آنتی ژن های محافظت شده مورد نیاز هستند. پروتئین های ماتریکس (m1) و نوکلئوپروتئین (np) آنفلوانزای a در سطح اسید آمینه شان بیش از 90% تشابه را حتی در بین ساب تایپ های مختلف ویروس نشان می دهند. در این مطالعه، یک استراتژی واکسن پرایم-بوست بر علیه آنفلوانزای h1n1 با استفاده از تکنولوژی وایروزوم راه اندازی گردید: حیوانات مدل در فاز پرایم با استفاده از واکسن ژنی بیان کننده ژن های m1 و np لود شده بر روی وایروزوم آنفلوانزا ایمن شدند و در فاز بوست ویروس غیرفعال آنفلوانزا را دریافت کردند. موش های دریافت کننده این نوع واکسیناسیون(v-dna/wiv) در مقایسه با گروه های دیگر حفاظت کامل را در مقابل بیماری ناشی از چالش با ویروس های کشنده هموساب تایپ (homosubtypic) و هتروساب تایپ (heterosubtypic) نشان دادند. همچنین این گروه موشی(v-dna/wiv) سطح ایمنی سلولی بالاتری را نسبت به سایر گروه ها از خود نشان دادند. متعاقب ایمن سازی، بررسی پاسخ های ایمنی سلولی کمپلکس dna/virosome با 10 برابر dna کمتر نسبت به حالت استاندارد نشان داد آزاد سازی ifn-? و گرانزیم b معادل گروه دریافت کننده دوز استاندارد dna بود. علاوه بر این تست ممانعت از هماگلوتیناسیون نشان داد ایمنی متقاطع مشاهده شده با واسطه آنتی بادی های نوترالیزان نبوده است. این نتایج ثابت کرد استراتژی واکسیناسیون پرایم بوست (v-dna/wiv) یک راه موثر برای پیشگیری از عفونت ویروس آنفلوانزای a می باشد. این راهکار می تواند یک استراتژی نوید بخش برای راه اندازی واکسن یونیورسال به منظور پیشگیری از عفونت های مکرر ناشی از سویه ها و ساب تایپ های مختلف ویروس آنفلوانزای a باشد.

ویروس آنفلوانزا یکی از مهمترین عوامل عفونی ایجادکننده بیماری در سطوح مختلف تا حد بروز مرگ و میر در سراسر جهان است. واکسن تجاری آنفلوانزا که به طور سالیانه بر اساس ویروس غالب در گردش طراحی میشود تنها قادر به ایجاد حفاظت نسبی در جامعه می باشد. ویروس آنفلوانزا به عنوان یکی از عوامل پاندمی های آنفلوانزا در سال های زیادی شناخته شده است که این ویروس دارای غلاف حاوی گلیکو پروتئین هایی با خاصیت آنتی ژنیک میباشد که دور هسته حاوی نوکلئو پروتئین و ژنوم از جنس rna منفی و چند پروتئین داخلی را پوشانده است. وایروزوم های آنفلوانزا وزیکول های غشایی ایی هستند که اسپایک های پروتئینی ویروس (هماگلوتینین و نورامینیداز) را حمل میکنند. وایروزومها ابداعات جدیدی هستند که به عنوان ادجوانت و سیستمهای حامل، در تهیه واکسن هایی بر پایه آنتی ژن مورد استفاده قرار گرفته اند. تکنولوژی وایروزومی در درمان بیماریهای ناشی از عفونت ها و سرطانها و در جهت گسترش تکنولوژی ساخت واکسن کاربردهای فراوانی دارد. استفاده از واکسن های وایروزومی در افزایش القاء پاسخ ایمنی بر علیه این بیماریها بصورت کارائی استفاده شده و میشود. این ساختارها بدلیل مشابهت به غشاء سلولی سمیت و ضرری ندارند. در این تحقیق چگونگی ساخت وایروزوم با کاربرد ویروس آنفلوانزای a/pr8/(h1n1) بهینه سازی گردیده است. پس از تکثیر و ازدیاد ویروس، آن را تخلیص نموده و پس از حذف ژنوم و پروتئین های هسته، با ایجاد شرایط بهینه به شکل وزیکولهای خالی به نام وایروزوم سر هم بندی گردیدند. مزیت این وایروزوم بر وایروزوم هایی که قبلا تهیه شده اند اینست که قابل دیالیز بوده و میتوان برای حذف دترجنت آن را دیالیز کرد و شاهد بازسازی مجدد غشای ویروس آنفلوانزا بود. سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی ذرات بازسازی شده ویروسی را، میتوان مشاهده کرد.

هدف اصلی از انجام پروژه فوق؛ در اولین مرحله سنتز و بهینه سازی نانو ساختار های حاوی داروی مورد بررسی می باشد و سپس کنترل و بررسی و شناسایی ویژگی های ساختاری آن است. در مرحله آخر ارزیابی مقایسه ای خواص داروی معمولی با نمونه سنتز شده در محیط های بیولوژیکی را انجام داده و فعالیت بیولوژیکی و سمیت را تعیین می کنیم.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

ویروس آنفلوانزا متعلق به خانواده اورتومیکسوویروس¬ها بوده و از سه نوعa ، b و cتشکیل شده است. ویروس آنفلوانزای گونه¬ی aو b حاوی دو گلیکوپروتئین سطحی به نام¬های هماگلوتینین (ha) و نورامینیداز (na) می¬باشد. ha از یک قسمت کروی به نام سر و یک قسمت میله ای به نام ساقه تشکیل شده است و یک گلیکوپروتئین هموتریمر شامل دو ساب یونیت به نام¬های ha1 و ha2 است. ha آنتی¬ژن اصلی در سطح پوشش ویروس می¬باشد. بیشتر عملکردهای ha تحت تاثیرگلیکوزیلاسیون جایگاه¬های ویژه روی ha می¬باشد. از آنجا که گلیکوزیلاسیون haدر فعالیت پیوند به رسپتور سلول میزبان، فعالیت فیوژن ، انتقال ویروس به داخل سلول میزبان، خواص آنتی¬¬ژنیک ویروس، بیماریزایی و رشد ویروس تاثیر بسزایی دارد، از طرفی گلیکوزیلاسیون ویژه میزبان هماگلوتینین روی کارآیی واکسن و پایداری آن مؤثر است. همچنین ممکن است تمایل ha برای گیرنده های سلولی به وسیله توالی قندهای بیرونی ویژه تنظیم گردد. بنابراین تعیین ترکیب گلیکوزیلاسیون هماگلوتینین ویروس آنفلوانزا ضروری به نظر می¬¬¬رسد. تعیین ساختار زنجیره الیگوساکاریدی ha ویروس آنفلوانزا می¬تواند گامی در راستای مطالعه¬ی بخش قندی ha های گلیکومهندسی شده¬ای باشد که می¬توانند در تولید واکسن با کارآئی بیشتر علیه این ویروس مورد استفاده قرار گیرند. ذدر این پژوهش، گلیکوپروتئین¬های ویروس آنفلوانزا با استفاده از دترجنت غیریونی اکتیل گلوکوپیرانوزید استخراج شدند، سپس ha با روش الکتروالوشن تخلیص گردید و بعد از جدا کردن زنجیره¬های الیگوساکاریدی آن از طریق دگلیکوزیلاسیون شیمیایی با تری فلوئورومتان سولفونیک اسید، قندهای موجود در ساختار قسمت گلیکانی آن با کروماتوگرافی لایه¬ی نازک مورد شناسایی قرار گرفت. این قندها شاملn- استیل گلوکزآمین، گالاکتوز، مانوز و فوکوز بودند.