شهر تهران و یکی از محلات قدیمی آن، به نام محله ی عودلاجان، جایگاه بسیاری از خانه های تاریخی باقیمانده از دوره ی قاجار است، که یکی از این یناهای ارزشمند، خانه تاریخی سرهنگ ایرج می باشد. این بنا که نزدیک به 60 سال محل سکونت یکی از افسران با تجربه ی دوره ی پهلوی اول به نام سرهنگ ایرج بوده، چند سالی بدون سکنه و حفاظت، رها و در نتیجه به مکانی جهت تجمع و سکونت معتادین و خلافکاران تبدیل شده، تا اینکه در سال 1384 به ثبت میراث فرهنگی استان تهران در امده و جزئی از اثار ارزشمند تاریخی تهران، قرار گرفت. با توجه به ارزش های تاریخی و فرهنگی بنا و همچنین تزیینات گچبری موجود، معماری زیبا و دلنشین و وسعت بنای مورد نظر، حفاظت و ارائه ی طرح مرمت مناسب و کارآمد می تواند تا حد زیادی از وارد آمدن آسیب های بیشتر به بنا جلوگیری و آن را به عنوان یکی از آثار و میراث فرهنگی کشور حفظ کند. این پایان نامه بر آن است تا علاوه بر معرفی بنا، آسیب شناسی و ارائه ی طرح مرمت اصولی به احیای این خانه ارزشمند، با توجه به قابلیت های فضایی و کالبدی و با تعریف کاربری صحیح و در خور بنای مورد نظر بپردازد، تا از این طریق علاوه بر رفع نیاز های جامعه و تغییر دیدگاه ساکنین بافت نسبت به بناهای قدیمی، موجبات حفاظت از بنا را نیز فراهم اورد. نتایج این پایان نامه، نشان دهنده ی این امر می باشد، که این بنا و بافت تاریخی ارزشمندش (محله ی عودلاجان) دارای ویژگی ها و پتانسیل های زیادی جهت احیا و معاصر سازی، با رعایت اصول حفاظتی می باشد و همچنین قابل استفاده توسط سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران است. روش تحقیق این رساله از جهت هدف: کاربردی و از جهت روش: تاریخی و توصیفی، روش گرداوری داده ها: کتابخانه ای و میدانی و روش تجزیه و تحلیل: کیفی می باشد.