ترجمه ی قرآن یکی از مناسب ترین راه های انتقال فهم قرآن به مخاطبانی است که زبان دیگری دارند. در ترجمه برای انتقال فهم دقیق تر آیات، گاهی ارائه نکات تفسیری نیاز است که بسیاری از مترجمان از آن بهره جسته اند. این پایان نامه به بررسی افزوده های تفسیری ترجمه های معاصر قرآن کریم در اجزاء نوزده و بیست می پردازد، که در این بررسی، هفت ترجمه ی(مهدی[محیی الدین]الهی قمشه ای، بهاءالدین خرمشاهی، طاهره صفارزاده، محمد مهدی فولادوند، سید علی گرمارودی، آیت الله علی مشکینی و ناصر مکارم شیرازی ) را ملاک کار خود قرار داده و به بررسی مبانی تفسیری ترجمه های مزبور پرداخته شده است. در این راستا برای یافتن میزان مطابقت افزوده های مترجمان مورد نظر با تفاسیر، به بیش از 50 کتاب معتبر تفسیری مراجعه شده است. در این رساله تلاش گردید تا افزوده های آیات با تفاسیر سنجیده شود و مبنایی تفسیری برای افزوده ها مشخص گردد که البته گاهی افزوده ی مترجمان فاقد هرگونه مبنای تفسیری بوده است. شایان ذکر است در این پایان نامه پس از استخراج افزوده ها ی مترجمان از بین 510 آیه؛ که بالغ بر 395 افزوده ی تفسیری موثر بود، این افزوده ها، مورد بررسی قرارگرفت و مشخص گردید که بیشتر افزوده ها با آرای مفسران مطابقت دارند که از میان آنان می توان به ترجمه ی آقای مشکینی اشاره کرد که به جهت داشتن بیشترین تعداد افزوده ی تفسیری موثر(118 افزوده) و مطابقت داشتن اکثر آن ها با تفاسیر(106 افزوده)، در مقام مقایسه با ترجمه های دیگر، از این نظر از امتیاز بالاتری برخوردار است. کلید واژگان: قرآن، تفسیر، ترجمه های معاصر قرآن کریم، مترجمان معاصر( الهی قمشه ای، خرمشاهی، صفارزاده، فولادوند، گرمارودی، مشکینی، مکارم)، افزوده های تفسیری ترجمه ی قرآن.