چکیده هدف از این مطالعه، بررسی نقش واسطه گری خودگسستگی برای والدگری و سلامت روان نوجوانان بود. به منظور انجام این پژوهش ، 400 نفر از دانش آموزان سال اول دبیرستان های شیراز (200 نفر دختر و 200 نفر پسر) به شیوه ی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده برای این پژوهش شامل الف) مقیاس افسردگی ، اضطراب و فشار روانی، ب) مقیاس خود گسستگی و ج) پرسشنامه والدگری آلابا ما بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های خام، از شیوه ی آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که خودگسستگی برای والدگری و استرس نقش واسطه گری معناداری را ایفا نمی کند. اما خودگسستگی از ایده آلها برای والدگری و اضطراب و افسردگی نقش واسطه را ایفا می کند. بدین ترتیب که خودگسستگی از ایده آلها برای مشارکت پدر وتنبیه بدنی با اضطراب و افسردگی نقش واسطه گری معناداری را ایفا می کند.در واقع تنبیه بدنی موجب افزایش خودگسستگی از ایده آلها و مشارکت پدر موجب کاهش خودگسستگی می گردد و در ادامه خودگسستگی موجب افزایش میزان افسردگی و اضطراب در نوجوانان می گردد. نتایج این تحقیق نشان داد که والدگری دارای دو گونه اثر مستقیم و غیر مستقیم بر اضطراب و افسردگی نوجوانان دارد واژه های کلیدی: والدگری، خودگسستگی، سلامت روان