حامل های انرژی یکی از مهمترین نهاده‏های تولیدی به شمار می روند، بنابراین، افزایش قیمت این نهاده‏ها منجر به افزایش هزینه‏های تولیدی تولید کنندگان خواهد شد. بنابراین تاثیر آزادسازی یارانه حامل‏های انرژی بر بخش های تولیدی و صنعتی بیشتر ملموس خواهد بود، چرا که حذف یارانه های بخش تولید و واقعی شدن قیمت حامل های انرژی، قیمت تمام شده کالاها و خدمات در بخش صنعت را افزایش می‏دهد. صنعت فولاد در سال 1386 بر اساس آمار کارگاه‏های بزرگ صنعتی 10 نفر کارکن و بیشتر، 21 درصد از ارزش سوخت مصرف شده کل بخش صنایع ایران را از آن خود نموده است. لذا افزایش قیمت حامل‏های انرژی خواه ناخواه داری آثار تورمی بر هزینه تولید فولاد می‏باشد. بر این اساس در این پایان‏نامه با استفاده از دو روش آمار کارگاه‏های بزرگ صنعتی 10 نفر کارکن و بیشتر منتشر شده در سال 1387، و ماتریس حسابداری اجتماعی (sam) آثار افزایش قیمت حامل‏های انرژی بر هزینه تولید فولاد در ایران بررسی شده است. اهمیت استفاده از روش (sam) در این است که علاوه بر بدست آوردن اثرات کل می توان اثرات مستقیم و غیر مستقیم را تفکیک نمود. نتایج بدست آمده از روش آمار کارگاه‏های بزرگ صنعتی 10 نفر کارکن و بیشتر منتشر شده در سال 1387، نشان می‏دهد که هزینه انرژی صنعت تولید محصولات اولیه آهن و فولاد پس از آزادسازی قیمت‏ها به 17 درصد افزایش مواجه خواهد شد، و در نتیجه هزینه تولید صنعت فولاد 21 درصد افزایش مستقیم را تجربه خواهد کرد. همچنین نتایج حاصل از ماتریس حسابداری اجتماعی، افزایش هزینه تولید در صنعت فولاد ایران را بر افزایش قیمت حامل‏های انرژی تأئید نموده است. محاسبات انجام شده در روش sam نشان می‏دهند که اثرات غیرمستقیم آزادسازی یارانه حامل‏های انرژی بیشتر از اثرات مستقیم در صنعت فولاد ایران می‏باشد.