سه حوزه تمدنی مارلیک‏‏‏‏ حسنلو و زیویه از مناطق باستانی در محدوده شمال غربی ایران هستند که به دوران ماد پیش از قرن هفتم قبل از میلاد مربوط و متعلق به عصر آهن 2 می باشند. این مناطق تحت تإثیر مهاجرت های اقوام آریایی در این زمان قرار گرفتند. از آنجا که این محدوده پس از قرن هفتم قبل از میلاد به یکی از مراکز مقتدر حکومت ماد تبدیل شد‏ احتمال تأثیر فراوان هنر و تمدن این سه حوزه در تمدن ماد مفروض است. به گونه ای که هنر و تمدن این سه حوزه جزئی از تمدن ماد محسوب می شوند. این پژوهش به شیوه توصیفی – تحلیلی بوده و روش انجام مطالعات در آن کتابخانه ای می باشد و بر آن است تا از رهگذر بررسی تطبیقی نماد ها در هنر این سه حوزه‏ جایگاه این نماد ها را در میان اقوام این مناطق جستجو کند. تا شاید بتوان به شناخت بیشتر هنر این دوره در سه حوزه تمدن فوق دست یافت. سر انجام نماد های مشترک در اسطوره ها و باورهای متغیر های فوق بررسی شده است. از مهمترین نتایج بدست آمده از این پژوهش آن است که بطور کلی در این سه حوزه علاوه بر حاکم بودن یک نوع سبک هنری واحد- که خود به نوعی سبکی التقاطی نیزمی باشد‎‏‏‏‏ از هنر دول متمدن همعصر نیز وام گرفته است. همچنین ارتباط معنی داری نیز میان نماد های تصویر شده بر آثار سه حوزه فرهنگ دینی و اساطیر آنها و تمدن های همجوار ایران وجود دارد.