امروزه یکی از مباحث مهم در قابلیت اعتماد که توجه آماردانان و همچنین مهندسان صنایع را به خود جلب کرده است، قابلیت اعتماد نرم افزار است. مبحث قابلیت اعتماد نرم افزار مفهومی متفاوت از قابلیت اعتماد سیستم های مکانیکی است. زیرا عدم اطمینان در نرم افزار بیشتر ناشی از اشتباه ذهنی فرد سازنده ی آن است و استهلاک و سالخوردگی به معنای متداول آن در نرم افزار وجود ندارد. تاکنون مدل های بسیاری برای قابلیت اعتماد نرم افزار پیشنهاد شده است که در این پایان نامه، ضمن معرفی برخی از مدل های قابلیت اعتماد نرم افزار اولیه و پرکاربرد، به بررسی برخی از مدل هایی که اخیرا توسط پژوهشگران پیشنهاد شده است می پردازیم. در فصل اول مفاهیم مقدماتی که در فصل های بعدی مورد نیاز است بیان می کنیم و روش های مدل سازی کلی قابلیت اعتماد نرم افزار را توضیح می دهیم، همچنین با برخی از مدل های اولیه آشنا می شویم. در فصل دوم کلاس مهمی از مدل های قابلیت اعتماد نرم افزار که مدل های فرایند پواسن غیرهمگن (nhpp) نام دارند و به طور وسیع توسط پژوهشگران مورد مطالعه قرار گرفته است را معرفی می کنیم. در فصل سوم، یک چهارچوب کلی برای مدل سازی قابلیت اعتماد نرم افزار گسسته مطرح خواهیم کرد به طوری که زمان وقوع شکست های نرم افزار از توزیع احتمال گسسته پیروی می کند. در فصل چهارم چهارچوب مدل سازی قابلیت اعتماد نرم افزار بر اساس فرایند تجدید مارکوف را معرفی خواهیم کرد. در فصل پنجم از جنبه ی اثر آموزش که می تواند بر فرایند رشد قابلیت اعتماد نرم افزار تاثیرگذار باشد، مدلی معرفی می کنیم که به طور منطقی رفتار ترکیب نمایی و s شکل را به طور هم زمان توصیف می کند. سرانجام در فصل ششم به تعریف مفاهیم قابلیت اعتماد نرم افزار در طول آزمایش و قابلیت اعتماد نرم افزار در دوره ی کارکرد می پردازیم. با توجه به اینکه طراحان و سازندگان نرم افزار علاقه ی زیادی دارند که بدانند چه زمانی محصول نرم افزاری را باید از آزمایش خارج کرده و وارد بازار کنند، به طوری که در عین قابل اطمینان بودن، از لحاظ اقتصادی نیز با صرفه باشد، در برخی مدل های معرفی شده با در نظر گرفتن یک مدل هزینه، زمان بهینه ی اتمام آزمایش را به دست می آوریم. در سراسر این پایان نامه نتایج حاصل را با مثال های عددی از داده های واقعی نشان می دهیم.