ماهی اسکات سبز با نام علمی scatophagus argus متعلق به خانواده کوچک ماهیان اسکاتوفاگیده می¬باشد که در آب¬های نزدیک سواحل جنوب و جنوب شرق آسیا در مصب¬ها، دشت¬های ساحلی، بنادر و همچنین در جنوب غرب ایران (بوشهر و بندرعباس) یافت می¬شوند. در این تحقیق القاء تخم¬ریزی و اسپرم-ریزی در ماهی اسکات سبز با استفاده از هورمون¬های اوواپریم و lhrha2 در سه سطح شوری 10، 15 و 28 قسمت در هزار مورد بررسی قرار گرفته است. مولدین 310-110 گرمی از کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان زینتی واقع در حومه شهر برازجان تهیه و برای آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند. 36 قطعه مولد نر و ماده در 6 تیمار و 3 تکرار و در سه سطح شوری 10، 15 و 28 قسمت در هزار تحت تزریق یک مرحله¬ای هورمون اوواپریم (تزریق درون عضلانی 5/0 میلی¬لیتر در کیلوگرم وزن بدن) و دو مرحله¬ای هورمون lhrha2 به فاصله 24 ساعت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نسبت اوولاسیون در رنج 100-0%، با بالاترین نسبت (100%) برای تیمارهای گروه lhrha2 وجود دارد. هرچند ماهیان به هورمون اوواپریم با افزایش اندازه اووسیتی پاسخ دادند در هر سه سطح شوری، اما موفق به تخم¬ریزی نشدند و سرانجام تخم¬های آن¬ها جذب شد. میزان هماوری مطلق در گروه lhrha2، 37440-15120قطعه تخم بوده است. طول دروه کمون 30 تا 32 ساعت بوده است. متأسفانه، باروری در تخم¬ها به دلیل عدم پاسخگویی ماهیان نر به هورمون¬ها رخ نداد. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از هورمون¬های lhrha2 و اوواپریم در هر سه سطح شوری 10، 15 و 28 قسمت در هزار جهت القاء تخم¬ریزی در ماهیان ماده اسکات سبز می¬توانند مناسب باشند.

تحقیق حاضر جهت تعیین lc50 96h سم نییم آزال و بررسی اثرات مزمن دوزهای زیر غلظت کشنده این سم (12/0، 24/0 و 36/0 ppm) بر شاخص های بیوشیمیایی و هماتولوژی خون و مورفولوژی آبشش ماهیان کپور معمولی (cyprinus carpio) با میانگین وزن 12/0± 56/10 گرم انجام گرفت. تعداد 120 قطعه ماهی کپور معمولی به تعداد مساوی در 3 گروه تیمار و یک گروه شاهد و هرکدام سه تکرار تقسیم گردیدند. ماهیان در معرض غلظت های 0، 1، 41/1 و ppm 2 ماده موثره سم به مدت 96 ساعت قرار گرفتند و مرگ و میر آنها ثبت شد. سپس lc50 96h با روش آنالیز finney’s probit، ppm 19/1 تعیین شد. الگوی رفتاری ماهیان در طول آزمایش مشاهده شد و عدم تعادل درشنا، بروز رفتارهای غیر طبیعی، واکنشهای عصبی به محرکهای خارجی، افزایش ضربات سرپوش آبششی و بی اشتهایی از مهمترین تغییرات رفتاری بود که در این ماهیها مشاهده گردید. نتایج آنالیز شاخص های بیوشیمیایی خون پس از 28 روز بیانگر تفاوت معنی دار تاثیر حشره کش زیستی نییم آزال بر میزان پروتئین(g/dl)، alp(u/l) وtg(mg/dl) بود (05/0p<) به طوری که این مقادیر با افزایش دوز سم کاهش یافته بودند. بیشترین میزان پروتئین(53/3)، tg (67/136) و alp (66/196) در گروه شاهد مشاهده گردید. پارامترهای دیگری نظیر cr (mg/dl)، bun (mg/dl)، ch (mg/dl)، glu (mg/dl) و ast(u/l) با افزایش دوز سم افزایش معنی دار(05/0p<) داشتند. کمترین میزان cr (23/0)، bun (6)، ch (129) و glu (83/55) و ast (56/4) در گروه شاهد مشاهده گردید. آلبومین با افزایش دوز سم کاهش و alt با افزایش دوز سم افزایش داشتند (05/0p>). نتایج آنالیز شاخص های هماتولوژی خون پس از 28 روز بیانگر تفاوت معنی دار حشره کش زیستی نییم آزال بر میزان hb(g /dl)، hct (%)، rbc (×106 mm3) و lym(% of wbc)بود (05/0p<) بطوریکه این مقادیر با افزایش دوز سم کاهش یافته بودند. پارامترهای دیگری نظیر pmn(% of wbc) و wbc(103cell /ml) با افزایش دوز سم افزایش معنی دار(05/0p<) داشتند. کمترین میزان pmn (27) و wbc (66/32) در گروه شاهد مشاهده گردید. در خصوص فاکتورهای mcv(fl) ،mch(pg) ، mchc(%)، mon(% of wbc)، bas(% of wbc) و eos(% of wbc) تغییرات معنی داری را شاهد نبودیم (05/0p>). بیشترین میزان hb (7/5) و hct (3/26)، rbc (6/1) و lym (33/73) در گروه شاهد مشاهده گردید. برای انجام مطالعات بافت شناسی، نمونه برداری از بافت آبشش در گروه-های تحت تیمار و شاهد انجام شد. از نظر آسیب شناسی بافتی نیز پرخونی، التهاب، تورم و هیپرتروفی در بافت آبشش ماهیان در معرض سم، مشاهده شد.