چکیده: گرایش به صنعتی شدن و در پی آن وجود پدیده ای به نام اتومبیل باعث گردید که کالبد شهرها از شکل سنتی خود خارج شده و تحت تاثیر این پدیده تعاریف نوینی از ساختار شهری نسبت به گذشته شکل گیرد . با افزایش اتومبیل الگوی جدیدی تحت عنوان شهر های بزرگراه گرا شکل گرفت که توسعه شهر ها را با محوریت بزرگراه ها پدید آورد .اما با پدید آمدن مشکلات ترافیکی ،آلودگی محیط زیست ،اتلاف منابع زیرزمینی و... راهکارهایی جهت تغییر این وضعیت اندیشیده شدوشهر ها پذیرای سیستم حمل ونقل پیشرفته مترو شدند.وجود مترو به تنهایی نتوانست انسانها را از اتومبیل خود جدا کند،شهرسازان و برنامه ریزان شهری نوگرا راهکارهایی تحت عنوان smart growth (توسعه هوشمندانه) ارائه کردند که تاکید اساسی این جریان بر تلفیق کاربری زمین با سیستم حمل و نقل عمومی مترو بود، به کونه ای که با تجمیع کاربری های مورد نیاز در اطراف ایستگاه های مترو ، تقاضای سفر را به حداقل برسانند که از جمله این مفاهیم ،توسعه شهری با محوریت حمل ونقل عمومی بود . در این رساله که شامل چهار حوزه می باشد ،پس از پرداختن به مبانی نظری ایستگاه های مترو و مجتمع های ایستگاهی مبادرت به طراحی مجتمع ایستگاهی پل رومی تهران شده که در غالب طراحی مجموعه خدماتی (تجاری،اداری،فرهنگی،تفریحی و ...)و پیشنهداتی در جهت توسعه کاربری های اطراف و تلفیق با مترو صورت گرفته است تا بتواند با برطرف کردن نیاز های ساکنین تحت حوزه نفوذ ایستگاه از سفر های زائد جلوگیری کندو استفاده از وسیله نقلیه شخصی را به حداقل برساند. الگو های این چنینی در دیگر ایستگاه ها علاوه بر صرفه جویی در وقت ،هزینه،منابع زیرزمینی و... باعث اصلاح ساختار شهری و ارتقاء کیفیت فضای شهری می شود.