پایان نامه ی حاضر به بررسی فرایند همگونی در 15 گونه ی زبانی استان فارس از جمله شیرازی، شورابی، کازرونی، دوانی، عبدویی، ممسنی، پاپونی، ریچی، بیروکانی، دادنجانی، مهبودی، زاخرویه ای، قلاتی، لاری و خنجی در چارچوب واج شناسی زایشی می پردازد. داده های مورد نیاز برای انجام این تحقیق از اسناد مکتوبی چون کتاب ها، پایان نامه ها و مقاله ها استخراج شده است. علاوه بر این در صورت نیاز به داده های بیش تر و یا تأیید صحت داده های جمع آوری شده از اسناد مکتوب، نگارنده با گویشوران گونه های مذکور مصاحبه به عمل آورده و گفتار آن ها را ثبت و ضبط نموده است. برخی از نتایج این تحقیق عبارت است از: 1. در 15 گونه ی زبانی مذکور همگونی در خوشه های دو همخوانی /-st/ و /-nb/ از بسامد بالاتری نسبت به سایر خوشه های همخوانی برخوردار است. 2. در این 15 گونه ی زبانی همگونی در مشخصه ی نحوه ی تولید پربسامدتر از همگونی در سایر مشخصه ها همانند محل تولید و واک داری است. 3. در این 15 گونه ی زبانی همگونی پیش رو متداول تر از همگونی پس رو است. 4. همگونی ناقص در این 15 گونه ی زبانی رایج تر از همگونی کامل است. 5. در این گونه های زبانی در همگونی همخوان با همخوان در توالی دو همخوانی همواره همخوان رساتر غالب است. 6. در همگونی همخوان با همخوان در این گونه های زبانی همگونی در همخوان-های هم محل تولید منجر به همگونی کامل و بروز تشدید عارضی می شود. 7. در همگونی همخوان با واکه سایشی شدگی همخوان های انسدادی مشاهده می شود. کلیدواژه ها: گونه های زبانی استان فارس، واج شناسی زایشی، فرایندهای واجی، همگونی.