چکیده در مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین توسعه بیمه و رشد اقتصادی در ایران طی دوره زمانی 1386 – 1356، با استفاده از مدل خود رگرسیون برداری (var)پرداختیم. در این ارتباط ابتدا ایستایی متغیرها را با استفاده از آزمون دیکی – فولر تعمیم یافته در داده های سری زمانی بررسی کرده، نتایج نشان دهنده ایستایی متغیرها با یک بار تقاضل گیری می باشد. سپس رابطه تعادلی و بلند مدت (همگرایی) الگوی مورد نظر را با استفاده از آزمون همگرایی یوهانسن ارزیابی کرده ایم، که نتیجه آزمون حاکی از وجود یک بردار همگرایی بین توسعه بیمه و رشد تولید ناخالص داخلی می باشد. که موید این مطلب است که در بلند مدت تاثیر توسعه بیمه بر روی رشد اقتصادی در ایران در دوره ی زمانی مورد نظر مثبت و معنی دار می باشد.