جنس astragalus l. با بیش از 850 گونه در ایران بزرگترین جنس از تیره fabaceae است. بخش های malacothrix bunge و stereothrix bunge دو بخش از این جنس می باشند که به زیرجنس hypoglottis تعلق دارند. مطالعه بیوسیستماتیکی بر روی گونه های مختلف این دو بخش به منظور تعیین روابط بین گونه ای و قرابت گونه ها با استفاده از ویژگی های ریخت شناسی، ریز ریخت شناسی و کروموزومی صورت گرفت. داده های حاصل از هر مطالعه توسط نرم افزار های mvsp 3.2 و spss 9.0 مورد آنالیز قرار گرفت. در مطالعه ریخت شناسی60 ویژگی کمی و کیفی مربوط به اندام های رویشی و زایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه ریخت شناسی بر روی 150 جمعیت از 36 گونه از بخش malacothrix نشان داد که صفت اندازه طول ساقه نقش مهمی در تفکیک 5 گروه مختلف حاصل از آنالیز pco گردید. گونه های متعلق به چهار گروه دارای طول ساقه بلند و یک گروه بدون ساقه یا با ساقه کوتاه قرار می باشند. در مطالعه ریز ریخت شناسی دانه های گرده گونه های بخش malacothrix سه گروه ارائه گردید که این گروه بندی تا حدودی تایید کننده مطالعه ریخت شناسی است. مطالعه بر روی 9 جمعیت از 4 گونه از بخش stereothrix صورت گرفت و نشان داد که جمعیت های مختلف بر اساس صفاتی نظیر طول گیاه، طول ساقه، طول برگ و محور برگی، تعداد جفت برگچه، طول گل آذین و دمگل آذین و نیز ابعاد درفش از یکدیگر جدا می شوند. در این بررسی مطالعه بر روی رفتار میوزی، عدد پایه کروموزومی و سطوح پلوئیدی گونه های بخش malacothrix در ایران صورت گرفت و عدد پایه 8 = x را برای 28 جمعیت از 17 گونه و نیز چهار سطح پلوئیدی دیپلوئید، آلو تتراپلوئید، آلو هگزاپلوئید و یک گونه آنیوپلوئید ارائه شد. در بخش stereothrix نیز عدد پایه 8 = x برای 4 جمعیت از 3 گونه و با تنها یک سطح پلوئیدی (دیپلوئید) مشاهده شد.