در پی زلزله نورثریج در سال 1994 در کالیفرنیای آمریکا و زلزله ی کوبه در سال 1995 سازه هایی که از قابهای خمشی فولادی استفاده می کردند به طور جدی دچار آسیبهایی همچون شکست ترد در ناحیه ی اتصالات خود شدند که لزوم بازنگری در روشهای طراحی و اجرای اتصالات را مطرح کرد.حاصل بازنگری ها و تحقیقات انجام شده پس از زلزله های مذکور تدوین آیین نامه های جدید با رویکرد انتقال محل تشکیل مفصل پلاستیک از بر ستون بر روی تیر که یک عضو شکل پذیر در قاب است، بود.یکی از راهکارهای عمده برای رسیدن به اهداف ترسیم شده که کاهش تنش اتصال در بر ستون و افزایش شکل پذیری اتصال و همچنین انتقال محل تشکیل مفصل پلاستیک به محلی دور از ناحیه ی اتصال است تضعیف تیر از طریق کاهش مقطع تیر(rbs)بود.روش تضعیف تیر یا کاهش مقطع تیر (rbs) به دلیل رفتار شکل پذیر و همچنین جذب انرژی بالا و کاهش هزینه نسبت به روشهای دیگرمورداستقبال بیشتر طراحان و فعالان صنعت ساختمان گردید.در مطالعه ی حاضر به بررسی عملکرد جابجایی و جابجایی نسبی طبقات(drift)در قابهای یک تا چهار طبقه دارای اتصال rbs از طریق تحلیل تاریخچه زمانی با استفاده از هفت رکورد شتاب نگاشت پرداخته می شود. در بخش دوم تعداد نقاط پلاستیک ایجاد شده در هر دو قاب با اتصال معمولی و اتصالات rbs دار تحت اثر هفت رکورد شتاب نگاشت مورد بررسی قرار خواهد گرفت.در انتها برای قاب سه طبقه با قاب دارای اتصال rbs و اتصال معمولی شتاب نسبی طبقات بر اثر شتاب نگاشتهای مذکور و ارائه و بررسی خواهد شد.در مطالعه حاضر ازنرم افزار آباکوس که نرم افزار اجزا محدودی است برای مدل سازی و آنالیز استفاده شده است.

در این تحقیق به بررسی پرش هیدرولیکی بر روی بستر زبر پرداخته شده و تاثیرات افزایش ارتفاع زبری بر روی پارامترهای پرش و افت انرژی مورد بررسی قرار گرفته است. پرش هیدرولیکی برروی بسترهای زبر درشت دانه، با زبریهای یکنواخت در فلوم افقی مستطیلی به عرض 30 سانتیمتر، طول 11 متر، نرخ جریان از l/s 3 تا l/s 30 و اعداد فرود بین 1/2 تا 6/17 انجام شده است. آزمایش ها برای بستر صاف و دو زبری با قطر میانه 5/3 و 11 میلیمتر و سه باز شدگی دریچه انجام شدند. مشخص شد که عمق ثانویه پرش بر روی سطوح زبر نسبت به سطوح صاف کاهش دارد و برای برخی از آزمایش ها تغییر در ارتفاع زبری ها تأثیر چندانی برروی مشخصات پرش ندارد و برای سایر آزمایشات با افزایش زبری مشخصات پرش تحت تأثیر قرار می گیرد. مقدار عمق ثانویه نسبت به حالت کلاسیک 21 درصد کاهش می یابد. طول پرش نسبت به حالت کلاسیک بین 30 الی 47 درصد کاهش می یابد. تنش برشی کف بر روی بسترهای زبر بیشتر از بسترهای صاف می باشد. افت انرژی درکل پرش به میزان 34 درصد کاهش می‎یابد، طول غلتاب، افت انرژی در بالادست پرش و پروفیل سطح پرش نیز مورد بررسی قرار گرفتند.