دستبافته های سیستان تجسمی است زنده از فرهنگ و هنر و نوع معیشت این سرزمین،این دستبافته ها با نقوش و رنگها و فرم های خود زبانی گویاست از زندگی و احساس و عواطف آنها که نشانه فرهنگ عمیق و پر قدرتی است که نه تنها در مقابل هجوم اقوام مختلف و هجوم فرهنگ های متفاوت مقاومت کرده بلکه توانسته فرهنگ ها و هنرهای تحمیلی بیگانه را در خود حل نموده و به آن سیمای بومی و محلی این منطقه را ببخشد.اهداف کلی مطالعه شامل شناسایی نقوش سفالینه و نقشه های اصیل دستبافته سیستان ، و بررسی نقوش مشترک بین سفال و دستبافته ها خصوصا قالی منطقه ، بررسی عوامل تاثیر گذار بر شکل گیری نقوش دستبافته ها است. روش پژوهش به صورت توصیفی ، تحلیلی است ، دراین روش ابتدا طی مطالعه ای میدانی و بطور موازی کتابخانه ای منابع گذشته و قالیهایی که هم اکنون در سیستان بافته می شوند و نقش مایه هایی که درآنها بکار رفته یا میرود مورد بررسی قرار خواهد گرفت و پس از گردآوری اطلاعات و طبقه بندی و تجزیه وتحلیل آنها نقش مایه های اصیل شناسایی و در تهیه نقشه های جدید استفاده خواهد شد . در بررسی های اولیه تشابهات زیادی بین نقوش سفال و دستبافته ها دیده می شود، اما با وجود اینکه سابقه سکونت در این شهر به حدود 3100 سال قبل از میلاد می رسد و تقریبا از حدود 1800 قبل از میلاد متروک و سپس در زیر خاک مدفون گشته است،بعید به نظر می رسد که هنرمند بافنده معاصر،نقوش این سفال ها را دیده باشد.زیرا قدمت اکثر این قالی ها به قبل از کاوش در شهر سوخته می رسد،اما پیوستگی این نقوش با یکدیگر را از طریق جستجو در آثار دوره تاریخی و اسلامی سیستان می توان به اثبات رساند.