در ابتدا این مسئله جلوه می کند که کشورهای oecd بیشترین اهمیت را به امر پژوهش می دهند به طوری که این کشورها بودجه کلانی را به امر تحقیق و توسعه اختصاص می دهند, که در 30 کشور عضو oecd حدود 81% از کل r&d جهان هزینه می شود در حالی که کشورهای در حال توسعه اعتبارات اندکی به بخش r&d اختصاص می دهند. و همچنین ضرایب متغیر r&d ( که نشانگر سهم مخارج r&d از تولید ناخالص داخلی است ) نشان داد که سرمایه گذاری در تحقیقات نقش موثرتری در رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای oecd داشته است. با توجه به اینکه سرمایه گذاری اندکی در کشورهای در حال توسعه به بخش تحقیقات اختصاص پیدا کرده و با توجه نتایجی که در این مطالعه بدست آمد نشان داده شد که همین مخارج اندک تاثیر قابل ملاحظه ای روی رشد اقتصادی این کشورها داشته و باید در این کشورها اهمیت بیشتری به بخش تحقیقات داده شود و سعی کنند که سهم بیشتری از تولید ناخالص داخلی این کشورها به فعالیت های تحقیق و توسعه اختصاص داده شود.