نام پژوهشگر: محمد باسره
محمد باسره علی حیدریان پور
مقدمه و هدف : شیوع جهانی دیابت در حال افزایش است و این بیماری به عنوان یک بیماری اپیدمیک شناخته شده است. عوارض این بیماری می تواند بر کیفیت و طول زندگی افراد مبتلا به آن تاثیر گذارده و مشکلات زیادی برای آنها ایجاد کند. نوروپاتی یکی از عوارض شایع این بیماری است که می تواند باعث برخی مشکلات عملکردی و حسی در این بیماران و باعث پایین آمدن آستانه درد شود. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد عوارض دیابت بویژه نوروپاتی دارد. اثرات مفید ورزش و ویتامین e بر استرس اکسیداتیو ثابت شده است. در این پژوهش ما اثرات ورزش و ویتامین e را بر آستانه درد موش های دیابتی مورد بررسی قرار دادیم. روش تحقیق : در این تحقیق از موش های سفید صحرایی نر از نژاد ویستار در محدوده وزنی 10±250 گرم استفاده شد. حیوانات تحت دمای مناسب (2±22 درجه سانتیگراد) و نور مناسب (12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی) نگه داری شدند. برای القای دیابت استرپتوزوسین با نسبت60 میلی گرم / کیلوگرم از وزن موش ها به صورت زیر جلدی تزریق شد. آزمایش تایید دیابت سه روز پس از تزریق استرپتوزوسین انجام گرفت و موش هایی که گلوکز خون ناشتای آنها بیشتر از 300 میلی گرم / لیتر بود دیابتی تلقی شدند. آستانه درد موش ها در آغاز پروتکل تمرینی، پایان هفته سوم و ششم اندازه گیری شد. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته دویدن در روی تریدمیل ویژه موش با زمان و سرعت مشخص بود. ویتامین e به صورت مخلوط با غذا با نسبت 7 گرم به ازای هر کیلوگرم از غذای موش ها مصرف شد. نتایج : تمرین ورزشی و ویتامین e هر یک به تنهایی باعث افزایش معناداری در آستانه درد موش های دیابتی شد. تمرین ورزشی و ویتامین e به صورت توام باعث بیشترین افزایش در آستانه درد موش های دیابتی شد.
محمد باسره مرتضی دوستی
والیبال از ورزش های متداول، جذّاب و دارای درجه پذیرش خاص در بین جوامع مختلف، به ویژه در کشور ایران است؛ ازاین رو نیازمند برنامه های استعدادیابی جهت کشف و پرورش استعدادها، توسعه و پیشرفت و کسب موفقیت در سطوح بین المللی و تعیین سهم شاخص های مختلف استعدادیابی در این رشته ورزشی است. پژوهش حاضر باهدف تدوین شاخص ها و طراحی مدل استعدادیابی والیبال در ایران انجام گرفته است. با توجه به مطالعات انجام شده شاخص های استعدادیابی در شش گروه و مدل پیشنهادی استعدادیابی والیبال در ایران در هفت بخش به گروه دلفی ارائه شد. روش شناسی کلی پژوهش از نوع آمیخته و درواقع ترکیبی از روش کیفی و کمی است. روش نمونه گیری در هر دو مرحله، هدفمند و در دسترس بود. جامعه آماری شامل مربیان درجه بین المللی 3 و 1،2 والیبال از کل کشور که تعداد آن ها، آقایان 67 و بانوان 70 نفر بود. در بخش کیفی از طریق روش دلفی کلاسیک تعدیل شده، شاخص ها و مدل استعدادیابی والیبال در ایران تدوین و طراحی شد. در مرحله ی اول دلفی 45 نفر، در مرحله ی دوم 30 نفر و در مرحله سوم 25 نفر حضورداشته و حاضر به همکاری شدند. بخش کمی پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. پس از تدوین شاخص های استعدادیابی والیبال در مرحله دوم دلفی، به رتبه بندی این شاخص ها توسط 70 نفر از مربیان درجه بین المللی پرداخته شد. ابزار پژوهش در این مرحله شامل یک پرسشنامه محقق ساخته بود که شامل دو بخش، سوالات جمعیت -شناختی (8 سوال) و سوالات اصلی پژوهش (48 سوال) بود. این سوالات در شش محور شاخص های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی، آمادگی جسمانی، مهارتی پس از آموزش پایه، قابلیت های حرکتی و روان شناختی طبقه بندی شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تأیید تعدادی از اساتید مدیریت ورزشی رسید و پایایی آن نیز از طریق آلفای کرون باخ محاسبه شد (89/0=?). پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار spss 19 تجزیه وتحلیل شد. از روش های آمار توصیفی برای محاسبه میانگین، انحراف معیار و از آمار استنباطی، آزمون فریدمن برای رتبه-بندی شاخص های استعدادیابی، استفاده شد. با توجه به یافته های پژوهش شاخص های استعدادیابی به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: روان شناختی (پشتکار فردی)، قابلیت های حرکتی (چابکی)، مهارتی پس از آموزش پایه (مهارت انواع ساعد)، آمادگی جسمانی (قدرت عضلانی)، ترکیب بدنی (نسبت وزن به قد (bmi)) و آنتروپومتریکی (گستره طول دودست). در بین کلیه ی شاخص های استعدادیابی نیز، پشتکار فردی مهم ترین و محیط وسط بازوکم اهمیت ترین شناخته شدند. همچنین پس از اشباع نظری، در دور نهایی دلفی تمامی مراحل پیشنهادی مدل استعدادیابی والیبال در ایران که شامل: مرحله اول (پایه): غربالگری عمومی در مدارس (9- 6 سالگی)، مرحله دوم: شناسایی استعداد ها (12- 9 سالگی)، مرحله سوم: گزینش استعدادها (14- 12 سالگی)، مرحله چهارم: آموزش (16- 14 سالگی)، مرحله پنجم: گزینش استعدادهای نخبه (18- 16 سالگی)، مرحله ششم: ارتقاء استعدادهای نخبه (23 - 18 سالگی)، مرحله هفتم: والیبال حرفه ای بین المللی (23 سالگی به بالاتر) بود، موردقبول و تأیید شد.