سازه های فضاکار معمولا درجه نامعینی بالایی دارند بنابراین تعداد زیادی اعضای زاید در آنها وجود دارد. از اینرو انتخاب مناسب تعداد گره ها و اعضا برای اینگونه سازه ها با توجه به پارامترهایی از قبیل تعداد گره ها و اعضا، شرایط تکیه گاهی وشکل نهایی آنها اهمیت دارد. بهینه سازی شکل، سعی درادغام هندسه مدل، تحلیل سازه و بهینه سازی به درون یک فرایند کامل طراحی را دارد که بصورت خودکارتوسط رایانه انجام می شود. در این پایان نامه برای بهینه سازی شکل چلیکهای فضاکار از بارگذاری دینامیکی زلزله (روش تحلیل تاریخچه زمانی) بهمراه الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. وزن سازه تحت قیدهای تنش، لاغری وجابجایی کمینه شده است. همچنین سطح مقطع اعضا، ضخامت دو لایه و وجود و عدم وجود گره های لایه پایین بعنوان متغیرهای طراحی در نظر گرفته شده است. ایده اصلی در اینجا حذف گره ها و المانهایی می باشد که سهم اندکی در انتقال بار را دارا می باشند و در نهایت روند بهینه سازی شکل به ازای مقادیر مختلف طولی چلیک و نیز تغییر موقعیت تکیه گاهها تکرار می-شود بگونه ای که بتوان شکل بهینه آنها را مقایسه کرد و به یک الگوبهینه دست یافت. جهت هر یک از مراحل اساسی تحقیق حاضر، یک برنامه رایانه ای درمحیط نرم افزار matlab 7 تهیه شده است.