انتخابات یکی از مهمترین جلوه های زندگی سیاسی انسان معاصر را تشکیل می دهد و یکی از بهترین و بارزترین چارچوب هایی است که زمینه های لازم را برای رقابت سیاسی میان جریان های سیاسی فراهم می کند و جریان انتقال قدرت را نهادینه می نماید. در تاریخ معاصر ایران جریان های سیاسی گوناگونی شکل گرفته، در زمان انتخابات هر جریان سیاسی تلاش می کند وارد ساختار قدرت شده، آن قدرت را حفظ و سطح آن را افزایش دهد. بررسی تاریخچه انتخابات در ایران پس از انقلاب به خصوص انتخابات ریاست جمهوری، بیانگر این معناست که گرایش های سیاسی گوناگون توانسته اند وارد عرصه قدرت شود. برای مثال طی انتخابات دوره هفتم و هشتم ریاست جمهوری جریان اصلاح طلب توانست قوه مجریه و قوه مقننه را در اختیار بگیرد. اما در دهه ی هشتاد، جریان اصولگرا به عنوان یکی از جریان های سیاسی و فعال کشور ظهور نمود و توانست در انتخابات نهم و دهم ریاست جمهوری که در این دوره برگزار شد با درک درست نقاط ضعف اصلاح طلبان که باعث رویگردانی مردم از این جریان شده بود، قدرت را از اصلاح طلبان باز پس گیرد. نگارنده این پژوهش بنا دارد به این سوال پاسخ دهد که علل گرایش مردم به جریان اصولگرا در دهه ی 1380 هجری شمسی کدامند؟ هر چند بررسی علل و عوامل موثر در حوزه رفتار سیاسی انسان ها کار مشکل و پیچیده ای است ولی به نظر نگارنده، عوامل زیر به عنوان مهمترین عامل در گرایش مردم به جریان اصولگرا موثر بوده است. 1. هماهنگی برنامه و اهداف اصولگرایان با ارزش های انقلاب اسلامی 2. جذابیت شعارها و برتری استراتژی تبلیغاتی جریان اصولگرا 3. تنزل جایگاه اصلاح طلبان در میان مردم 4. ولایت مداری جریان اصولگرا موجب گرایش مردم به جریان اصولگرا شده است. کلید واژه ها: جریان، اصولگرا، انتخابات، دهه 1380، مشارکت سیاسی، احمدی نژاد