فناوری غشایی یکی از روش هایی است که در سال های اخیر به دلیل مصرف انرژی کمتر و اطمینان عملکردی بالاتر و همچنین نیاز به فضا و هزینه اولیه کمتر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این میان غشاهای پلیمری گزینش پذیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از کاربردهای مهم و رو به رشد این فرایند، جداسازی دی اکسیدکربن از گاز طبیعی می باشد. بر اساس پژوهش های صورت گرفته مشخص شد که پلیمرهای لاستیکی نظیر پلی یورتان ها در جداسازی گاز اسیدی دی اکسیدکربن از متان می توانند کارایی بالایی داشته باشند. در کار انجام شده اثر نانو ذره سیلیکا بر تراوایی گازهای متان و دی اکسید کربن برای دو سری از نانو کامپوزیت های پلیمری بر پایه پلی یورتان اتری (etpu) و پلی یورتان استری (espu) مورد تحقیق قرار گرفت. پخش نانو ذره در ساختار پلیمری به وسیله تصویر برداری الکترون میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفت.تعیین مشخصات ساختا ساختاری پلیمر با استفاده طیف سنج مادون قرمز و تفرق اشعه ایکس با زاویه پهن و گرماسنجی تفاضلی پویشی مورد بررسی قرار گرفت. اثر نانو ذره بر ایجاد پیوندهای جدید مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان می داد که نانوذره به ظور چشم گیری تراوایی دی اکسید کربن و ضریب جداسازی متان/دی اکسید کربن را بالا برده است.