هورمون رشد (gh) و عامل رشد شبه انسولینی 1 (igf-1) یکی از هورمون های آنابولیک و اساسی در افراد می باشد و نقش حیاتی در رشد و بالیدگی دستگاه های مختلف بدنی به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی ایفا می کند. همچنین گزارش شده است که فعّالیت بدنی نیز یکی از محرک هایی است که میزان ترشح gh و igf-1 را تحت تأثیر قرار می دهد. از طرفی امروزه ورزش های آبی جزء رشته هایی است که به علت ایجاد نشاط و شادابی در کودکان در حال گسترش روز افزونی می باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره هشت هفته ای تمرین در آب بر سطوح استراحتی gh و igf-1 کودکان 9 تا 11 سال پسر است. 18 دانش آموز پسر غیر ورزشکار با میانگین سنی2 ± 2/10 سال ، وزن3 ± 5/26 کیلوگرم و قد 6 ± 9/13 سانتی متر، از بین دانش آموزان شهرستان نجف آباد به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی(10نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی به مدّت هشت هفته ، هر هفته سه جلسه 1 ساعته به انجام تمرین و بازی در آب استخر با دمای 21 تا 24 درجه سانتی گراد ، با شدت 70 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه پرداختند.گروه کنترل در طی این 8 هفته در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. در طی تمرینات دوره تمرینی ، اصل اضافه بار فزاینده مورد توجه قرارگرفت. نمونه های خونی قبل از اولین جلسه و بعد از آخرین جلسه ، در ساعت 9 صبح و به حالت ناشتا ، به منظور اندازه گیری سطوح gh و igf-1 خون گرفته شد. سپس نمونه های خونی از روش سنجش جذب ایمونولوژیک وابسته به آنزیم (elaisa)، در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t همبسته و تفاوت بین اختلاف میانگین های بین دوگروه از طریق t مستقل در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرینات منتخب در آب با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه در کودکان ، موجب تغییر معناداری در سطوح استراحتی هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی نمی شود( 05/0 p? ). در حالی که افزایش معنی داری در gh و igf-1 گروه کنترل نسبت به گروه تجربی مشاهده شد. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرین در آب با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه ، ترشح هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی را نمی تواند در کودکان 9 تا 11 ساله افزایش دهد. کلید واژه ها: هورمون رشد ، عامل رشد شبه انسولینی 1 ، تمرین در آب، کودک