استفاده از سنسور الکتروشیمیایی گلوکز اکسیداز یکی از مهم ترین روش های شناسایی مقادیر بسیار کم گلوکز است و بکارگیری ذراتی در مقیاس نانو می تواند به عنوان یک ماده مکمل در افزایش راندمان و عملکرد بهینه موثر واقع شود. در این پروژه، برای ساخت بیوسنسور ابتدا الکترودی با ترکیب پودر گرافیت کربن، روغن پارافین و نانوذرات کلوییدی طلا (با قطر24 نانومتر) ساخته و توسط غشاء نیمه تراوایی در تماس با شناسانگر آنزیم گلوکز اکسیداز در حضور بافر فسفات قرار گرفت. برای جریان سنجی بیوسنسور ساخته شده از الکترود مرجع ag/agcl به عنوان کاتد و الکترود آماده شده به عنوان آند استفاده گردید و با اعمال پتانسیل ثابت 7/0 ولت، گلوکز در محلول تهیه شده با غلظت معین ردیابی گردید. در این فرایند بااکسید شدن گلوکز توسط آنزیم گلوکز اکسیداز، گلوکورونیک اسید و هیدروژن پراکسید تولید و با کاهش غلظت اکسیژن بین دو الکترود کاتد و آند، جریان برقرار گردیده است. طراحی آزمایش این پروژه با استفاده از نرم افزار 4 qualitek-به روش تاگوچی برای دو فاکتور غلظت گلوکز و phدر سه سطح انجام گردید و شرایط بهینه برای این دو فاکتور به ترتیب 1 میلی مولار و 6 بدست آمده است. بیوسنسور بر اساس میزان فعال ماندن آنزیم گلوکز اکسیداز در شرایط بهینه، به مدت 6 روز پایدار مانده است.