منطقه ی مورد مطالعه در شمال شهرستان سمنان واقع شده است و از نظر جایگاه زمین شناسی، بخش خاوری پهنه ی البرز مرکزی به حساب می آید. پهنه ی البرز مرکزی به خاطر وجود گسل های جوان از جایگاه ویژه ای در مطالعات زمین ساختی برخوردار است. تراکم گسل ها در این ناحیه زیاد است و اکثر این گسل ها از نوع فشاری هستند و به همین علت خطر زمین لرزه در آن ها به نسبت بالاست. در تحولات زمین شناسی این منطقه، گسل های شمال سمنان و عطاری نقش مهمی داشته اند. روند ساختاری چیره ی گسل ها، شمال شرقی ـ جنوب غربی می باشد. طبق شواهد مورفوتکتونیکی که فعالیت جوان گسل های سمنان و عطاری را مشخص می کنند و هم چنین با توجه به جایگاه زمین ساختی آن ها، این گسل ها از گسل های فعال به حساب می آیند. تشخیص و شناسایی هندسه و سازوکار گسل های اصلی منطقه هدف اولیه ی این پایان نامه بوده است. هدف دیگر این پایان نامه، بررسی زمین ساخت فعال به کمک شاخص های زمین ریخت شناختی و وضعیت آبراهه ها می باشد. در این پایان نامه از شاخص های ریخت زمین ساختی مرتبط با آبراهه ها، یعنی شاخص گرادیان ـ طول آبراهه و شاخص هیپسومتری استفاده شده است. این شاخص ها از طریق نقشه های توپوگرافی رقومی با مقیاس 1:25000 در محیط نرم افزار arcgis 9.3 به دست آمدند. هم چنین به کمک تصاویر ماهواره ای irs-p5 با دقت بالا (4/2 متر) عوارض زمین ساختی مربوط به گسلش فعال شناسایی و معرفی شدند. با توجه به نتایج به دست آمده از شاخص های ریخت زمین ساختی، گسل های سمنان و عطاری از فعالیت زمین ساختی نسبی بالایی برخوردار می باشند و در بین این دو گسل نیز گسل عطاری از فعالیت بیشتری برخوردار است.