چکیده این پایان نامه در پی مطالعه ی تأثیر جنسیت شاعر بر انتخاب واژه ها و عبارت هایی است که در شعرهای ایشان به کاررفته است. به این منظور، با عنایت به فرانقش اندیشگانی زبان ,واژه های به کاررفته در شعر چهارشاعر برجسته ی معاصر (احمد شاملو، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی) بررسی شد تا میزان استفاده ی آن ها از فرایندها(مادی, ذهنی,رابطه ای, رفتاری, وجودی و کلامی) وحوزه های معنایی خاص مشخص گردد. هم چنین بهطور خاص واژه های جنسیت گرا در شعر آن ها بررسی شد. به دلیل مرگ فروغ فرخزاد و سهراب سپهری شعرهای این شاعران تا سال 57 بررسی شدهاست. با مقایسه ی فعل های امر و منفی و پس از آن بررسی فرایندهای به کاررفته، مشخص شد تفاوت چشم گیری بین مردان و زنان وجود ندارد. در آخر دوازده حوزه ی معنایی در اسم های موجود در پیکره ی شعری طبقه بندی و از نظر جنسیت شاعران و فراوانی آن ها در شعرشان بررسی شد. در این بخش نیز تفاوت اندکی میان کاربرد حوزه های معنایی عینی و ذهنی مشاهده گردید. از جمله تفاوت های موجود می توان به این موارد اشاره کرد که زنان از اسم هایی که در حوزه های معنایی «شراب و می» و «عشق و دوستی» طبقه بندی می شوند بیش تر استفاده کرده اند,در حالی که مردان از اسم هایی که در حوزه های معنایی «جانوران» و «مکان ها» قرار می گیرند بیش تر استفاده کرده اند. البته از نظر آماری این تفاوت هابسیارناچیز است.