نظام مدیریت روستایی ایران طی سالیان طولانی به لحاظ ساختارهای اجتماعی تحولات و دگرگونی های پیچیده ای داشته است. خلاء مدیریت کارآمد و اصولی در روستاها در تمامی ادوار مشکلات عدیده ای را برای روستاییان ایجاد کرده است. با انتخابات شوراهای اسلامی در سال 1382، تجربه اجرایی جدیدی در عرصه مدیریت روستایی شکل گرفت که همان راه اندازی دهیاری ها بود. بر اساس قانون وظایف شوراها و دهیاران حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی مناطق روستایی را شامل می شود. از جمله وظایف آن ها عبارت از اجرای طرح های عمرانی در چارچوب طرح هادی، بررسی و شناخت کمبودها و نیازها، بهبود وضع زیست محیطی روستاها می باشد. عناصر و ابعاد اساسی کیفیت زندگی متأثر از مدیریت روستایی اقتصادی، بعد اجتماعی و فرهنگی، بعد زیست محیطی و بعد کالبدی است. به طور خیلی ساده، می توان گفت که کیفیت زندگی منعکس کننده شرایط زندگی و رفاه افراد است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر مدیریتی شوراها و دهیاری ها در کیفیت زندگی روستایی دهستان کرسف شهرستان خدابنده با توجه به دیدگاه ساکنین بود. تجزیه و تحلیل داده ها در محیط excel و spss انجام شد. برای بررسی تأثیر عملکرد شوراها و دهیاری ها بر کیفیت زندگی روستاییان از آزمون ها کای اسکوار و کروسکال والیس وبرای مقایسه کیفیت زندگی در روستاهای دارای دهیاری و فاقد دهیاری از آزمون یو مان ویتنی استفاده شد. نتایج نشان دهنده معنی دار بودن تأثیر عملکرد دهیاری ها در ابعاد اقتصادی و کالبدی بود. تأثیر عملکرد دهیاری ها در ابعاد زیست محیطی و اجتماعی و تأثیر عملکرد شوراها در هیچ کدام از ابعاد بررسی شده معنی دار نبود. هم چنین نتایج نشان داد که از 8 شاخص آموزشی، زیست محیطی، شبکه های حمایت اجتماعی، اقتصادی، سلامتی و امنیت، محیط مسکونی، زیر ساخت ها، گذران اوقات فراغت مورد مقایسه در 7 شاخص تفاوت معنی دار بین روستاهای دارای دهیاری و بدون دهیاری وجود داشت. تنها در حیطه گذران اوقات فراغت تفاوت مشاهده شده معنی دار نبود.