فعالیتی که انسانها طی قرون متمادی برای رهایی از زندگی روزمره و کشف مقصدهای تازه به کارمی بستند، زمینه شکل گیری علم گردشگری را به وجود آورد وبه تدریج شناسایی منابع و توانایی های گوناگون در یک مکان،علاوه بر خلق گونه های جدید گردشگری، به عوامل مهم وتاثیرگذاری در توسعه مقصد و جذب گردشگر مبدل گشت. در این میان حضور و تداوم برخی از این منابع مانند جاذبه های فرهنگی به دلیل ورود بشریت به عصر مدرنیته و تکنولوژی ، برای پیوند دوباره به دوران های تاریخی ، میراث های فرهنگی و آداب و رسوم گذشتگان ، بیش از پیش برجسته و پررنگ می نماید، بطوریکه می توان گردشگری فرهنگی را جزو یکی از گونه های جذاب و پراهمیت گردشگری طبقه بندی نمود. مقاله حاضر با بیان این پیش فرض که جاذبه ای به نام موزه بر توسعه گردشگری در مقصد می افزاید، سعی نموده است تا هدف و پژوهش خویش را بر بررسی نقش این جاذبه در توسعه گردشگری فرهنگی شرق مازندران ، قرار دهد. روش پژوهشی بکارفته در این مقاله به صورت توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از ابزار پرسشنامه، مصاحبه، مشاهده می باشد، یافته های بدست آمده نشان می دهد که موزه های مورد مطالعه به صورت بالقوه نقش بسزایی در جذب گردشگر و معرفی تاریخ و فرهنگ منطقه دارند وبا برنامه ریزی و مدیریت دقیق از جانب سازمان های مربوطه مانند میراث فرهنگی، می توانند بستر مناسبی را برای توسعه ی گردشگری فرهنگی فراهم سازند.