استفاده از سکوهای ثابت فلزی دریایی یکی از روش های متداول در استخراج منابع هیدروکربنی در آب های نیمه عمیق می باشد. امروزه در ناحیه خلیج فارس و یا دیگر نقاط دیگر دنیا سکوهای نفتی در حال بهره برداری وجود داشته که ادامه بهره برداری آن ها مستلزم ارزیابی عملکرد آن ها با توجه به آیین نامه های جدید می باشد. وجود بارهای چرخه ای با تعداد رخداد بالا سبب شده تا اتصالات سکوهای دریایی مستعد خرابی ناشی از خستگی باشند و کنترل خستگی در بعضی از اتصالات به عاملی تعیین کننده تبدیل شود. این در حالی است که روش های آنالیز موجود تا حد زیادی محافظه کارانه بوده و با استفاده از روش های موجود ظرفیت برآورد شده برای سازه بعضاً حتی کمتر از عمر سپری شده سازه می باشد. در این پایان نامه اثر انعطاف پذیری موضعی اتصال در ارزیابی عمر خستگی در اتصالات سکوهای دریایی مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا با سه روش متفاوت مدل سازی انعطاف پذیری اتصال در نرم افزار opensees صورت گرفته و در هر یک از حالات با انجام آنالیز تعیینی و طیفی عمر خستگی در چهار سکو با بلندی های متفاوت برآورد شده و در اتصالات سکوی دریایی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده اثرات زیاد این پدیده در ارزیابی عمر خستگی بوده و هر چه ارتفاع سکو افزایش یابد، این اثر بیشتر حائز اهمیت می شود.