طراحی فرآیند های جداسازی جذب سطحی نیازمند پیش بینی تعادلی جذب چند جزئی در یک محدوده دما، فشار و ترکیب بر اساس تعداد محدودی داده های آزمایشگاهی است. چندین تئوری و مدل در ارتباط با داده های جذب خالص و پیش بینی جذب سطحی مخلوط گازها ماننده تئوری محلول جذب شده ایده آل، توسعه یافته است. در این کار، هم دماهای جذب سطحی آزمایشگاهی گازهای خالص اکسیژن، نیتروژن و دی اکسیدکربن و مخلوط دوتایی آنها با روش حجم سنجی بر روی زئولیت 13x ساخت شرکت زئوکم تعیین شده است. داده های خالص و دوجزئی در دماهای 283، 303 و 323 کلوین و محدوده فشار برای داده های خالص 0-10 بار و داده های دوجزئی 0-6/1 بار بدست آمده است. داده های آزمایشگاهی با استفاده از تئوری محلول جذب شده ایده آل در ترکیب با هم دماهای خالص لانگمویر، فرندلیچ، لانگمویر- فرندلیچ، تات، یونیلان، ویریال و ردلیچ-پترسون مدلسازی شده اند. مدل تئوری محلول جذب شده ایده آل برای سیستم هایی متشکل از گونه هایی با ساختار شیمیایی مشابه هماننده سیستم های تحت بررسی در این مطالعه بسیار مناسب است. مقایسه نتایج حاصل از مدلسازی ترمودینامیکی و داده های آزمایشگاهی نشان دهنده توافق بسیار خوبی است و میانگین خطای مطلق به دست آمده از مطابقت داده های خالص و پیش بینی داده های دوجزئی در تمامی موارد کمتر از 12 درصد را نشان می دهد. نتایج مطالعه حاضر موید این نکته است که جاذب انتخاب شده از گزینش پذیری نسبتا خوبی برای جدا کردن گازهای اکسیژن، نیتروژن و دی اکسیدکربن از یکدیگر برخوردار است.