توت فرنگی و انگور دو محصول مهم باغبانی در ایران هستند که یکی از مشکلات اصلی آن ها آلودگی های پس از برداشت با قارچ بوتریتیس سینرا عامل ایجاد پوسیدگی خاکستری است. در این پژوهش تأثیر نمک تترابورات پتاسیم روی رشد قارچ مذکور در شرایط درون شیشه ای و همچنین روی پوسیدگی خاکستری و برخی شاخص های کیفی میوه های توت فرنگی رقم سلوا و انگور رقم بیدانه سفید طی انبارداری بررسی شد. در آزمایش درون شیشه ای، محلول بورات در غلظت های صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2 و 3 درصد در دو پی اچ 7 و 9 به محیط کشت قارچ بوتریتیس اضافه شد و پتری ها به انکوباتور با دمای 24 درجه سانتی گراد منتقل گردیدند و سپس میزان رشد میسلیومی قارچ در تیمارهای مذکور به صورت روزانه اندازه گیری شد. در آزمایشات مربوط به توت فرنگی، میوه ها ابتدا در محلول های 1 و 5/1 درصد بُر( با پی اچ 9 ) و 2 و 5/2 درصد ( با پی اچ 7 ) همگی با دمای 25 درجه سانتی گراد به مدت 5 دقیقه به صورت غوطه وری تیمار شده و سپس با سوسپانسیون اسپور قارچ بوتریتیس (غلظت 106 اسپور در میلی لیتر) آلوده گردیدند و به دنبال آن به مدت 15 روز در دمای 5-4 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. جهت ارزیابی شاخص های کیفی که هر 5 روز یک بار انجام شد، میوه ها بدون آلوده سازی با اسپور قارچ فقط با غلظت های مختلف محلول بُر تیمار شده و نگه داری گردیدند. در آزمایشات مربوط به انگور، میوه ها ابتدا با سوسپانسیون اسپور قارچ (غلظت 105 اسپور در میلی لیتر) آلوده شده و سپس در غلظت های 1 و 5/1 درصد ( با پی اچ 9 ) و 2 و 5/2 درصد ( با پی اچ 7 ) محلول بورات همگی با دمای 25 درجه سانتی گراد به مدت 5 دقیقه به صورت غوطه وری تیمار شده و در دمای 1±1 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. جهت سنجش شاخص های کیفی که هر 15 روز یک بار انجام شد نیز میوه-ها فقط با غلظت های مختلف محلول بُر تیمار شده و نگه داری گردیدند. نتایج نشان داد اضافه کردن بُر به غلظت 1 درصد و بالاتر از آن در پی اچ قلیایی و 2 درصد و بالاتر از آن در پی اچ خنثی، سبب جلوگیری از رشد قارچ بوتریتیس در شرایط درون شیشه ای شد. همچنین تیمار میوه های توت فرنگی با محلول 1 درصد و انگور با محلول 1 و 5/1 درصد بورات، سبب کنترل پوسیدگی خاکستری در میوه های آلوده به قارچ و حفظ برخی ویژگی های کیفی میوه های تیمار شده شامل تلفات وزن، سفتی بافت و آلودگی های قارچی آن ها طی انبارداری گردید.