دنیای امروز ما باگستره بحرانهای زیست محیطی مختلف، بعنوان یک ارثیه شوم به مارسیده است.کاهش کیفیت خاک،آب ومنابع دریائی،نازک شدن لایه ازن،تغییرات اقلیمی وازبین رفتن تنوع زیستی ازجمله تهدیداتی می باشدکه دراین ارثیه شوم نصیب ماگردیده است که حاصل رشدروزافزون جمعیت،تجاوزهای نامحتاطانه و استفاده بی ملاحظه علیه طبیعت وپایه های وجودی ما است.رشدروزافزون جمعیت و به دنبال آن توسعه تکنولوژی وفعالیتهای اقتصادی موجب گردیده است تابرای پاسخگوئی به تأمین مایحتاج جمعیت بشری فشار بسیارزیادی برروی منابع طبیعی وارد شود و درنتیجه تخریب محیط زیست درمقیاس وسیعی اتفاق بیفتد. مقابله باچنین موقعیت فاجعه باری،بسیارسخت اما امکان پذیراست و راه حلهای گوناگونی وجود دارد که شعاع تأثیر آنها متفاوت می باشد.ازجمله راهکارهای پیشنهادی جلب مشارکت عمومی است که منجربه کاهش آلاینده ها شده وازتخریب محیط زیست جلوگیری می نماید.برای جلب مشارکت مردم هم نیاز به اطلاع رسانی وآشنائی با موضوعات زیست محیطی وآموزش حفاظت از محیط زیست می باشدودر این صورت امکان نجات زمین خواهد بود. تحقیق حاضر یک تحقیق علمی کاربردی است که با هدف بررسی نقش آموزش محیط زیست در دستیابی به توسعه پایداربارویکرداستفاده از فناوریهای سازگار با محیط زیست صورت گرفت.گویه های این پژوهش در جامعه ای به میزان 500 نفر و تعداد 226 نمونه بررسی شد. این تحقیق به روش نمونه گیری تصادفی ساده وبا ابزارپرسشنامه انجام گرفت. در ادامه برای کلیه داده های استخراج شده ازپرسشنامه، آمار توصیفی شامل شاخص های فراوانی، درصد فراوانی، درصد متغیر، درصد تجمعی در جدول جداگانه درج شد. نتایج حاصل از تحلیل توصیفی پرسشنامه توسط نرم افزار آماری spss نشان می دهد که آموزش بر استفاده از فناوریهای سازگار با محیط زیست و در نهایت دستیابی به توسعه پایدار تأثیر نسبتأ زیادی داشته است که 63 % از پاسخ دهندگان به آن اشاره نموده اند.