موضوع تخصیص و مکان یابی ایستگاه های امداد جاده ای، به دلیل داشتن تأثیرات زیادی که بر نحوه ی خدمت دهی به رخدادهای جاده ای دارد، مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است. در این گونه مسائل، هدف اصلی تحقیق، مکان یابی بهینه ی ایستگاه های امداد جاده ای و تقسیم بندی نواحی تحت خدمت، جهت تخصیص مناسب آن ها به خدمتدهنده ها است. این مسائل از این رو دارای اهمیت هستند که معیار های عملکردی سیستم از جمله مدت زمان انتظار مشتری را بهبود داده و از طرفی اهداف سازمان خدمت دهنده را برآورده ساخته و رضایت مشتری و خدمت دهنده را در پی داشته باشد. در این تحقیق تخصیص ایستگاه های امداد خودرو ایران در طول بزرگراه تهران قم، با استفاده از مدل صف هایپرکیوب که یکی از معروف ترین مدل های صف در زمینه ی مکان یابی است، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بدین منظور، پس از تعیین تعداد حالات سیستم، معادلات تعادلی هر حالت سیستم با استفاده از نمودارهای آهنگ تعادل استخراج شده است. سپس با استفاده از احتمالات حدی به دست آمده، معیار های عملکردی سیستم، از جمله میزان بار کاری هر خدمت دهنده و مدت زمان انتظار مشتری جهت دریافت خدمت محاسبه شده است. در ادامه با طراحی و اجرای الگوریتم ژنتیک، تغییر بهینه ی قابل اجرا در عمل، در اندازه ی نواحی تخصیص داده شده به هر خدمت دهنده، با هدف کمینه کردن میزان عدم توازن بارکاری خدمت دهنده ها و مدت زمان انتظار مشتری، انجام شده است.