پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری تحصیلی بر اساس کمال گرایی و ابعاد آن و خلاقیت عاطفی و ابعاد آن انجام شد. نمونه ای مشتمل بر 400 دانش آموز (200 دختر و200 پسر) از دانش آموزان دوم دبیرستان منطقه دشتستان بوشهر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی با واحد نمونه ای کلاس انتخاب شده بودند، سه مقیاس سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993)، کمال گرایی (هیل و همکاران، 2004) و مقیاس خلاقیت عاطفی (آوریل، 1991)، را تکمیل کردند. بعد از تحلیل اطلاعات با استفاده از روش های آماری مقتضی، آشکار شد که پایایی و روایی مقیاس ها در حد مطلوب است. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که کمال گرایی بصورت مستقیم و مثبت نمره سازگاری تحصیلی را پیش بینی می کند. همچنین خلاقیت عاطفی پیش بینی کننده منفی و معنی دار نمره ی سازگاری تحصیلی بود. به این معنی که با افزایش خلاقیت سازگاری افزایش پیدا می کند. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شد و در پایان پیشنهاداتی برای انجام پژوهش های بعدی مطرح شده وکاربردها و محدویت ها نیز بیان شده است.