چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاوره ی گروهی وجودی بر منبع کنترل و رضایت زناشویی در زنان متاهل40- 20 ساله انجام شد. روش این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ی این پژوهش را20 نفر از زنان مراجعه کننده به یکی از خانه های سلامت منطقه 22 شهر تهران تشکیل دادند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. متغیرهای وابسته در این پژوهش منبع کنترل و رضایت زناشویی بودند که با پرسشنامه منبع کنترل (درونی - بیرونی) راتر،و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، بصورت پیش آزمون- پس آزمون، ارزیابی گردیدند . متغیر مستقل نیز مشاوره ی گروهی وجودی بود که طی 9 جلسه، در مورد گروه آزمایش اجرا گردید. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که مشاوره ی گروهی به شیوه ی وجودی بر منبع کنترل در سطح معناداری (p<0/01) و بر رضایت زناشویی در سطح معناداری (p<0/05) موثر می باشد، همچنین مشاهده شد که میزان تغییرات در افراد داری منبع کنترل بیرونی بالا و رضایت زناشویی پایین، بیشتر می باشد. کلید واژه ها: مشاوره گروهی وجودی، منبع کنترل، رضایت زناشویی