اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی بر میزان رفتارهای قربانی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. شیوه نمونه گیری این پژوهش تصادفی چند مرحله ای بود که در طی سه مرحله صورت گرفته است. ابتدا با مراجعه به سازمان آموزش و پرورش شهر اصفهان، از بین شش ناحیه، یک ناحیه ی آموزشی به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس با مراجعه به ناحیه ی انتخابی، چهار مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و بعد با حضور در مدارس و مراجعه به پایه های دوم و چهارم دبستان های پسرانه ی شهر اصفهان، جامعه سنجی بین تمامی افراد حاضر در کلاس ، اجرا شد و از بین آنان، کسانی که قربانی تشخیص داده شدند، انتخاب شده و به منظور شناسایی دقیق تر، و اجرای پیش آزمون، مقیاس سنجش روابط همگنان ریجبی و اسلی، نیز به صورت گروهی و خود گزارش دهی، اجرا شد. با توجه به نتایج به دست آمده، 40 دانش آموز پسر قربانی به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شد؛ و سپس به طور تصادفی به دو گروه20 نفری تقسیم و در گروه های آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. سپس، مداخله ی آموزشی مبتنی بر مهارت های اجتماعی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از مداخله آزمودنی های دو گروه در پس آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس سنجش روابط همگنان مورد ارزیابی قرار گرفتند تا میزان تأثیر متغیر مستقل بر متغیر وابسته سنجیده شود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا)، انجام پذیرفت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که برنامه ی آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی بر کاهش میزان رفتارهای قربانی کودکان پسر پایه های دوم و چهارم ابتدائی در مراحل پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری اثرگذار بود. همچنین یافته ها نشان داد برنامه ی آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی بر کاهش میزان رفتارهای زورگویی کودکان پسر پایه های دوم و چهارم ابتدائی در مراحل پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری اثرگذار بود. و بعلاوه بر افزایش میزان رفتارهای پسندیده اجتماعی کودکان پسر پایه های دوم و چهارم ابتدائی در مراحل پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری اثرگذار بود. بنابراین، می توان گفت برنامه ی آموزش مبتنی بر مهارت های اجتماعی در جهت کاهش رفتارهای قربانی، زورگویی و افزایش رفتارهای پسندیده اجتماعی موثر می باشد.