قارچ های خوراکی به ویژه قارچ صدفی به دلیل ارزش غذایی و دارویی بالا به طور گسترده در رژیم غذایی بشر مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این تحقیق شناسایی و اهلی کردن نژادهای بومی قارچ صدفی و مقایسه آن ها با نژاد تجاری و در نهایت استفاده از آن ها در برنامه های اصلاحی است. به این ترتیب دو گونه قارچ صدفی با صفات ظاهری متفاوت از نواحی مختلف استان گیلان در شمال ایران جمع آوری شد. به منظور تعیین شرایط بهینه برای رشد میسیلیوم، گونه های مختلف قارچ صدفی در چهار محیط کشت مختلف (mea, pda, v8, la) کشت شده و در چهار دمای مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس اسپان آن ها روی دانه های گندم تهیه شده و در نهایت همه نژادها روی کاه برنج کشت شدند. شناسایی گونه ها به کمک pcr و ویژگی های میکروسکوپی و ماکروسکوپی انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های بومی شامل pleurotus ostreatus و pleurotus pulmonarius هستند. هم چنین این قارچ ها بیش ترین رشد شعاعی میسیلیوم را در دمای 25 درجه سانتی گراد دارند که بالاترین میزان آن مربوط به نژاد فلوریدا با 67/14 میلی متر در روز در محیط کشت mea است. کوتاه ترین زمان برای تکمیل میسیلیوم دوانی در پتری دیش نیز مربوط به نژاد فلوریدا با 33/4 روز در محیط کشت mea می باشد. بیش ترین وزن خشک میسیلیوم (33/62 میلی گرم در 5 میلی لیتر) نیز مربوط به نژاد فلوریدا در محیط کشت mea و دمای 25 درجه سانتی گراد می باشد. کوتاه ترین زمان برای تشکیل پین هد مربوط به نژاد فلوریدا با 8/14 روز بوده و بیش ترین میزان پروتئین (24/26 درصد) مربوط به pleurotus ostreatus می باشد. در مورد سایر صفات اندازه گیری شده، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین نژادهای مختلف مشاهده نشد.