مسئله اصلی این پژوهش، بازنمایی مفهوم طنز، هزل و هجو درروزنامه ی توفیق در سه دوره ی انتشار این نشریه است.در این تحقیق، از هر دوره ی روزنامه ی توفیق، ده شماره به عنوان نمونه به روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از نظریات مربوط به کارناوال، رمان رابله ای وخنده باختین به این سوال پاسخ خواهیم داد که "مجله ی توفیق چگونه شرایط اجتماعی و سیاسی جامعه ی ایران را در غالب طنز یا هزل و هجو بازنمایی کرده است؟ " یافته های تحقیق نشان داد که در دوره ی حکومت رضا شاه، که فضای شدید اختناق و سانسور در جامعه رواج داشته است، بیشتر مطالب جدی است. در دوره ی دوم که با پراکندگی و توزیع قدرت سیاسی همراه بود، طنز به خوبی جای خود را در نشریه پیدا کرده بود و در دوره ی سوم که دوران تمرکز و خودکامگی قدرت سیاسی است، اغلب مطالب روزنامه هزل آمیز شده است.