صندوق های سرمایه گداری مشترک به عنوان یکی از مهمترین نهادهای بازار سرمایه با جمع آوری سرمایه های اندک اما در سطح وسیع مخاطره سرمایه گذاری را به میزان قابل توجهی کاهش داده و موجب رونق و مدیریت در بازار سهام می شوند. در این میان سرمایه گذاران صندوق ها تلاش می کنند در صندوقی سرمایه گذاری کنند که متناسب با ریسک بازار و ریسک عملیاتی قابل تحمل ، بازده بهینه ای کسب کنند؛ بنابراین سرمایه گذاران جهت انتخاب صندوق های سرمایه گذاری نیازمند ابزارهایی همچون معیارهای رتبه بندی می باشند. در تحقیق حاضر با در نظر گرفتن دو معیار نسبت شارپ (معیاری از ارزیابی ریسک در تئوری مدرن پرتفوی) و نسبت پتانسیل مطلوب (معیاری از ارزیابی ریسک در تئوری فرامدرن پرتفوی)، به بررسی مناسب بودن هر یک از این دو معیار در مقایسه با معیار بازدهی واقعی پرداخته شده است. برای این منظور بر اساس مبانی نظری تحقیق، سه فرضیه تبیین و با استفاده از داده های نمونه انتخابی از 20 صندوق مشترک از آذر ماه 1388 تا آذر ماه 1390، فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفته اند. در مطالعه حاضر با توجه به استفاده از داده های رتبه ای، فرضیه ها از طریق آزمون همبستگی و با استفاده از دو آماره ناپارامتریک «ضریب همبستگی رتبه ای کندال» و «آماره w کندال » مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است نتایج این مطالعه نشان می دهد که در بازار سرمایه ایران، بین رتبه بندی صندوق های سرمایه گذاری مشترک بر اساس نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب ونسبت بازده واقعی همبستگی معنی داری وجود دارد که باتوجه به مدنظرقرارگرفتن ریسک دردومعیارشارپ وپتانسیل مطلوب میتنوان نتیجه گرفت این دومعیارابزارمناسبی برای رتبه بندی صندوق های سرمایه گذاری مشترک می باشد. دراین میان ازآنجائی که معیارنسبت پتانسیل مطلوب ازانعطاف پذیری بالائی دررتبه بندی برخورداربوده ودراین معیار توزیع های نامتقارن بازدهی نیزلحاظ میگرددلذاپیشنهادمیشود سرمایه گذاران دررتبه بندهای خودمعیارنسبت پتانسل مطلوب رادراولویت قراردهند. کلمات کلیدی: صندوق های سرمایه گذاری مشترک، رتبه بندی، نسبت شارپ، نسبت پتانسیل مطلوب