پوزیترون‏های کند شده اهمیت زیادی در علوم مختلف از جمله بسیاری از شاخه‏های فیزیک، مواد، پزشکی، شیمی و غیره دارند. دستیابی به این گونه پوزیترون‏ها نیازمند به کندکننده‏ای است که پوزیترون‏های پر سرعت در آن انرژی خود را کم نموده و قبل از نابودی بتوانند از سطح آن گذار نمایند. کندکننده تنگستن به علت کاربرد آسان، بازدهی قابل قبول، تابع کار پوزیترونی منفی و پایداری خاصیت کندکنندگی‏اش در شرایط خلا و همچنین مقرون به صرفه بودن نسبت به سایر کندکننده‏ها، در حال حاضر در تمام دنیا بسیار پرکاربرد می‏باشد. در این تحقیق تلاش شده است با استفاده از روش‏های مختلفی از جمله نازک نمودن ورقه‏های تنگستن به روش خوردگی شیمیایی و تابکاری ورقه‏ها در دماهای بالا به کمک جریان الکتریکی، کیفیت این کندکننده‏ها بهبود یابد. نتایج تجربی و داده‏های تحقیق با طراحی و راه‏اندازی چیدمان اندازه‏گیری جدیدی که کم‏هزینه‏تر از سیستم‏های پیشنهاد شده در مقالات می‏باشد، به دست آمده است. نتایج تجربی حاصل شده برای تمام کندکننده‏ها قبل و بعد از تغییرات، رسم و با یکدیگر مقایسه شده است. در ابتدای آزمایش با ایجاد خلا به میزان mbar2-10 4/3 به افزایش 562 نابودی همزمانی در داخل هدف منجر شد که حکایت از افزایش برد همین تعداد پوزیترون در خلا بود. در مراحل بعدی با کم نمودن ضخامت ورقه کندکننده به میزان 10 و تغییر در طراحی چشمه، تعداد نابودی‏های همزمانی مقدار140عدد افزایش داشت که می‏توان این امر را ناشی از انجام خوردگی‏شیمیایی روی ورقه‏ها و همچنین مفید بودن تغییر در چشمه مورد نظر دانست. همچنین پس از قرار دادن کندکننده 17 تابکاری شده، بر خلاف افزایش در ضخامت نسبت به کندکننده 15، مقدار نابودی همزمانی باز هم افزایش و در مقایسه با حالت قبلی 77 عدد نابودی بیشتر را نشان داد که حکایت از تاثیر خوب تابکاری بر کندکننده دارد.