زبان فارسی بنا به استعداد ذاتی خود و اینکه رابط مسلمانان و اسلام بوده و حکم زبان دین را دارد و برای آن تقدسی قائلند، مردم شبه قاره هند را چنان تحت تأثیرقرارداده که گویا برخاسته از همان سرزمین است. همچنین به دلیل سابقه طولانی گسترش و رواج زبان فارسی در شبه قاره و چهارصد سال زبان رسمی و اداری بودن آن، بسیاری از دیوان های شاعران فارسی زبان، مورد توجه هندیان قرار گرفته است از جمله آثار مشاهیر ادبی ایران نظیر: سعدی، حافظ، مولوی، عطار و ... که به کرات در شبه قاره چاپ، تصحیح، ترجمه و یا شرح شده است. اشعار حافظ نیز به دلیل عظمت مقام و نبوغ هنری او در هند بسیار مورد توجه بوده و بارها شرح شده که عموماً رویکرد شارحان به دیوان او، رویکردی عرفانی بوده است. شرح حاضر، یعنی شرح سید محمد صادقعلی لکهنوی بر دیوان حافظ نیز از جمله شرح های عرفانی است که متأسفانه در ایران کمتر شناخته شده است. دراین پژوهش به نقد، بررسی، تصحیح و معرفی این اثر پرداخته می شود. این پژوهش در پنج فصل تنظیم شده است: فصل اول: کلیات فصل دوم: سبک لکهنوی فصل سوم: اختلاف شرح ها و نسخه ها فصل چهارم: شرح دیوان حافظ فصل پنجم:کتاب نامه کلمات کلیدی: سید محمد صادقعلی لکهنوی- دیوان حافظ –نسخه-تصحیح- عرفان.