هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی مقایسه سه دوره تمرین استقامتی مقاومتی و موازی بر سطوح استراحتی il – 18 و crp سرم دختران نوجوان بود.. به این منظور 150 نفر از مهر آموزان غیر فعال به طور داوطلب فرم وپرسشنامه های مربوطه را پر کرده و در نهایت 27نفر با میانگین سنی 409/0± 925/16 سال، قد 751/ 5 ± 33/160 سانتیمتر به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل ( 6 نفر :c )، تمرین استقامتی( 7 نفر :e)، تمرین قدرتی(7 نفر :s)، و تمرین موازی (7 نفر :se) قرار گرفتند. برنامه ی تمرین استقامتی شامل انجام حرکات موزون ایروبیک و دویدن با شدت 50% mhrکه به تدریج به 80% mhr ا فزایش یافت. تمرینات مقاومتی شامل10دقیقه گرم کردن و سپس انجام حرکات ایستگاهی به صورت دایره ای به ترتیب شامل پرس سینه،نیم اسکات، دراز نشست،جلو بازو، لانچ و فیله بود. تمرین طوری طراحی شد بود که بین هر ست 1الی2دقیقه استراحت وبین هر دایره بین 3الی 5 دقیقه استراحت انجام می گرفت. اصل اضافه بار بر اساس برنامه و بهبود قدرت واستقامت وبا توجه به 1rmافزایش می یابد.برنامه تمرین موازی ترکیبی از هر دو تمرین استقامتی و مقاومتی که عینا اجرا شد.برنامه ها ی تمرین به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد.نمونه گیری خون از کلیه آزمودنی ها در آغاز دوره، هفته چهارم و 48 ساعت بعد از هفته هشتم در حالت استراحت وبه صورت ناشتا به عمل آمد. مقادیر crp و il _ 18 با استفاده از کیت اختصاصی و به روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس بین گروهی ودرون گروهی با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد.نتایج پژوهش حاضر نشان دادکه میزان il _18در گروه مقاومتی واستقامتی روند صعودی و سپس نزولی داشته ونیز درگروه موازی افزایش یافته است که این تغییرات به لحاظ آماری معنی دار نبوده است (p = 0.281). متغیر crp نیز در سه اندازه گیری دستخوش تغییراتی شده است. اما این تغییرات نیز معنی دار نبوده است (p=0.825). رابطه همبستگی بین اینترلوکین 18 و crp رابطه ی نسبتا" معنی دار (با توجه به اینکه میزان p نزدیک به سطح بحرانی 05/0 می باشد) برابر با (r=-0.206 ; p=o.065) می باشد.با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که افزودن تمرین قدرتی به برنامه ی تمرین استقامتی به عنوان عامل مخل در عملکرد سیستم ایمنی افراد تمرین نکرده مطرح نیست و حتی می تواند در بهبود آن موثر و کارآمد باشد.