هدف : هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر تصویر بدنی، bmi، whr و قدرت بیشینه زنان جوان غیرفعال بود. مواد و روش ها : 28 زن غیرفعال در دسترس (با سن 00/3 ± 0/25 سال و وزن 38/12 ± 63/66 کیلوگرم) به عنوان آزمودنی های این مطالعه انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته و هفته ای 3 روز به اجرای تمرینات مقاومتی پرداخت. تصویربدنی توسط پرسشنامه ی baq، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به باسن و یک تکرار بیشینه در ابتدا، میان و انتهای دوره تمرین محاسبه شد. یافته ها : نتایج تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و t استیودنت با اصلاحیه بن فرونی نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی موجب افزایش معنی داری بر یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه، پرس پا، جلو پا، جلو بازو، پشت پا و پشت بازو می شود (001/0 = p)) اما موجب افزایش معنی داری در یک تکرار بیشینه پرس بالاسینه نمی شود (275/0 = p) و همچنین افزایش معنی داری بر خرده مقیاس جذابیت دیده شد (004/0 = p) اما تفاوت معنی داری در خرده مقیاس های ناموزونی بدنی (612/0 = p)، برجستگی بدنی (265/0 = p)، چاقی پایین تنه (244/0 = p)، احساس چاقی (388/0 = p) و قدرت (580/0 = p) دیده نشد. همچنین تفاوت معنی داری در شاخص توده بدن (484/0 = p) و نسبت دور کمر به باسن (230/0 = p) دیده نشد. نتیجه گیری : نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی افزایش معنی داری بر یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه، پرس پا، جلو پا، پشت پا و پشت بازو و خرده مقیاس جذابیت داشته اما افزایش معنی داری بر یک تکرار بیشینه حرکت پرس بالا سینه و سایر خرده مقیاس های تصویر بدنی، شاخص توده بدن و نسبت دور کمر به باسن نداشته.