نقوش تزیینی ایرانی به عنوان ذخیره ای گرافیکی از هنر گذشته ی ما، در طول تاریخ به دلیل سنت تداوم از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و در این مسیر تکامل و تطور یافته اند. اما امروزه به دلیل تحول در ملزومات زندگی بشر در دوران مدرن، به تدریج بستر و جایگاه پیشین خود را از دست می-دهند. از سوی دیگر هنر های نوظهور و وابسته به رسانه های تصویری روز به روز بیشتر ابعاد زندگی انسان امروز را فرا می گیرد. استفاده از ظرفیت بصری نقوش تزیینی در هنرهای معاصر نظیر نقاشی، گرافیک و سینما به اشکال گوناگون به کار گرفته شده است. امروزه انیمیشن نیز از جمله وسیله های بیان هنری است که جای خود را در میان دیگر شاخه های هنر در تمام جوامع گشوده است و بستری مناسب برای به کارگیری نقوش به حساب می آید. به کارگیری نقوش تزیینی در متن گرافیکی انیمیشن به منظور احیای فرهنگ های بومی به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم انجام می پذیرد. در شکل استفاده ی مستقیم، نقوش به همان صورت اصلی به کار گرفته می شوند. در این حالت استفاده از نقوش از دو جنبه ی فرم و رنگ به کار می روند. هنگام استفاده ی مستقیم از نقش تزیینی در انیمیشن معنای نمادین و نهفته در این نقوش نیز به همراه آن به انیمیشن منتقل می شود. در این روند دو رویکرد معنازدایی و بازسازی معنا از نو، و کارکرد چند معنایی در عین حفظ معنای نمادین را می توان اتخاذ نمود. استفاده از نقوش هنر عامیانه به دلیل تنوع و دارا بودن سبک شخصی تر و بیان آزادانه تر نسبت به هنر رسمی، در این روش ارجهیت دارد. در استفاده ی غیر مستقیم از نقوش تزیینی نیز هر هنرمند بسته به برداشت خود از نقوش تزیینی، جوهره ی نقش را به انیمیشن منتقل می کند.