چکیده موضوع این تحقیق اسطوره زدایی در کتب تاریخی فارسی از آغاز تا پایان قرن هشتم است، عنوان اسطوره زدایی اولین بار در مورد تاویل متون دینی بخصوص پیام مسیح مطرح شد، اسطوره زداییبه این معنی روشی در تفسیرمتون دینی است، که به کمک آن معنای رمزی و مکنون پیام مسیح دریافت می-شود، اما آنچه منظور ماست اسطوره زدایی به معنی تاریخی کردن و حقیقی جلوه دادن عناصر، پدیده ها و شخصیت های اسطوره ای است . فرض ما بر این است که متون تاریخی با تطبیق شخصیت های اساطیری با شخصیتهای مشهور دینی و مذهبی دچار اسطوره زدایی شده اند، و برای شخصیتهای اسطوره ای زمان و مکان جغرافیایی در نظر گرفته اند،این یک روش غالب متون تاریخی برای اسطوره زدایی است.جامع? آماری کتب تاریخی فارسی از آغازتا پایان قرن هشتم هجری بوده است. برای این کار، در مورد هر کدام از شخصیتها، ابتدا براساس روایات کهن از جمله اوستا ودیگر متون مذهبی و شاهنامه شرحی از زندگی و دوره شهریاری آن ها آمده است. سپس با توجه به ویژگی های اسطوره، نشانه های اسطوره بودن، در آن ها پیدا وثبت گردیده است. و به عنوان شخصیتی اسطوره-ای معرفی شده اند، در مرحله بعد، بامراجعه به تواریخ، دست سازها و آثاری که به هر کدام از آنها نسبت داده اند، به عنوان شواهد بارز اسطوره زدایی نشان داده شده است. روشنگری در شناخت مسائل اساطیری و تعیین مرز اسطوره و تاریخ و جلوگیری از تاویل های بی پایه که منجر به منازعات بی حاصل می شوند. دستاورد این پژوهش است. کلید وژه: اساطیر،متون دینی، اسطوره زدایی،تاویل،بنمایه ها،نخستین انسان