فیلم های سینمایی در نهایت به یک سکانس پایانی ختم می شوند. فیلم های دوره های مختلف تاریخ سینما برای طراحی این سکانس یک سری الگوهای دکوپاژی و قراردادهای روایی را بکار می گیرند، که با بررسی این تمهیدات پایانی می توان به وجه تمایزی در شیوه های پایان بندی آثار سینمایی دست یافت. در این پایان نامه، فیلم های سینمایی با یک طبقه بندی تاریخی – سبکی، در سه دوره ی کلاسیک، مدرن و پست مدرن دسته بندی شده اند و در سه فصل، شیوه های بکار رفته در طراحی سکانس های پایانی فیلم-های هر دوره مورد مطالعه قرار گرفته است. فصل اول اختصاص به ساختار سکانس های پایانی در سینمای کلاسیک دارد. در این فصل به بررسی الگوها و قراردادهای سینمای کلاسیک هالیوود برای سکانس های پایانی پرداخته شده و ساختار روایی آثار این دوره با تأکید بر الگوی پایان بسته و پایان خوش مورد مطالعه قرار گرفته است. فصل دوم اختصاص به ساختار سکانس های پایانی در سینمای مدرن دارد. در این فصل نیز شیوه های دکوپاژی و ساختار روایت در سکانس های پایانی این فیلم ها مورد تحلیل قرار گرفته و ساختار روایی پایان باز با تأکید بر ایجاد ابهام و حس عدم تعین در پایان بررسی شده است. فصل سوم به بررسی ساختار سکانس های پایانی سینمای پست مدرن پرداخته و الگوهای طراحی سکانس های پایانی فیلم های این دوره، ساختار روایی آنها، پایان های ناگهانی و عدم قطعیت روایت در پایان این فیلم ها را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد.