چکیده هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش دوسا در بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا بود. طرح پژوهش از نوع طرح تک آزمودنی است. جامعه ی آماری این پژوهش، کودکان مبتلا به طیف اختلالات اتیستیک در بنیاد خیریه ی اتیسم (شامل 46 نفر) بودند. از میان داوطلبین شرکت در پژوهش 7 کودک پسر مبتلا به اختلالات اتیستیک با عملکرد بالا در محدوده ی سنی 12-8 به صورت هدفمند انتخاب شدند. مداخله ی این پژوهش شامل 8 جلسه ی 55 دقیقه ای بود که برای هر کودک دو جلسه در هفته برگزار شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس درجه بندی اتیسم گیلیام و نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم بوده است. یافته های به دست آمده با استفاده از روش محاسبه ی اندازه اثر و آزمون t و ویلکاکسون با استفاده از نرم افزار spss19 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله ی توانبخشی روانی دوسا بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش رفتارهای اثربخش بوده است. در مقیاس رفتارهای مضر اجتماعی بهبودی در گروه مورد مداخله مشاهده نشد. در مدت پیگیری یک ماهه نیز نتایج حاصل از مداخله استمرار یافت.