اکوتوریسم به عنوان الگوی گردشگری در طبیعت، بر پایه توانمندی های محیطی و منابع طبیعی بنا نهاده شده است. این رویکرد در صورتی که با برنامه ریزی دقیق و امکان سنجی مناطق از لحاظ توان و توجه به تقاضای مردمی ترکیب شود، می تواند راهکاری جهت استفاده بهینه در حین حفاظت از مناطق تحت مدیریت فراهم کند. بررسی موجود مشتمل برتعیین ترجیحات تفرجی بازدیدکنندگان (با استفاده از پرسشنامه)، ارزیابی توان اکوتوریسم، مکانیابی هر کاربری تفرجی یا آمایش و بررسی روابط عملکردی بین آن ها در پناهگاه حیات وحش میانکاله است. این منطقه در جنوب دریای خزر و در استان مازندران و گلستان واقع شده است. پس از تعیین فعالیت تفرجی که به ترتیب اولویت شامل پرنده بینی، شنا، منظره بینی، اردوزنی، سوارکاری و قایقرانی است. به منظور توان سنجی آن ها از روش ارزیابی چند معیاره استفاده شد که شامل 5 مرحله تعیین هدف، تعیین معیارها، استانداردسازی معیارها، وزن دهی فاکتورها، ترکیب معیارها با روش ترکیب خطی- وزنی wlc است. در مرحله بعد جهت حل تعارضات و آمایش کاربری ها در منطقه از روشmola (تخصیص کاربری ها بر اساس اهداف چندگانه) با فاکتورهای ورودی نقشه های توان، وزن هر کاربری و مساحت دلخواه برای هر کاربری استفاده شد. این بخش بر اساس 3 سناریوی اولویت بندی کاربری ها بر اساس توان اکولوژیک، نظر کارشناسی و ترجیحات مردمی تدوین شد. در ادامه، تصحیح نقشه آمایش حاصل، با استفاده توابع پس پردازش شامل فیلترها، اندازه زون ها و فاصله هر زون تا زون دیگر و همچنین نمودار روابط عملکردی انجام شد. قابل ذکر است نمودار روابط عملکردی جهت تصحیح، دسترسی بهینه و روابط عملکردی بین لکه های تفرحی را در نظر می گیرد. بطور کلی نتایج نشان داد استفاده از mce و mola جهت توان یابی و زون بندی پناهگاه حیات وحش به علت استفاده از اطلاعات و فاکتورهای متعدد نتایج قابل قبولی را ارائه می دهد البته این روش ها شدیدا متاثر از نوع و میزان اطلاعات موجود است. از طرفی، استفاده از توابع پس پردازش و رعایت اصول روابط عملکردی کاربری ها می-تواند در انتخاب نهایی لکه های تفرجی بسیار موثر باشد. همچنین نتایج گویای توان منطقه برای فعالیت های اکوتوریسمی است. بنابراین، برنامه ریزی دقیق منطقه برای اکوتوریسم می تواند جزء اهداف مدیریتی قرار گیرد، که باعث ارتقاء سطح حفاظت منطقه نیز می شود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رهبری خدمتگزار و اعتماد سازمانی با عملکرد شغلی در اداره کل آموزش فنی و حرفه ای شیراز بود. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره کل آموزش فنی و حرفه ای شیراز به تعداد 144 نفر می باشد که با استفاده از روش سرشماری همگی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، پس از بررسی روایی و پایایی از پرسشنامه های رهبری خدمتگزار لوب(2003)، اعتماد سازمانی بیه (2002) و عملکرد شغلی پاترسون (1990) استفاده شد. جهت اندازه گیری و تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی و ضریب رگرسیون چند متغیره استفاده شد و تحلیل داده ها با نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان می دهد بین رهبری خدمتگزار و اعتماد سازمانی با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین تمامی ابعاد رهبری خدمتگزار با عملکرد شغلی رابطه مستقیم و معناداری دارند و نیز بین ابعاد اعتماد سازمانی با عملکرد شغلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. متغیر فروتنی نسبت به سایر ابعاد رهبری خدمتگزار و متغیر اعتماد بین فردی نسبت به سایر ابعاد اعتماد سازمانی پیش بینی کننده قوی تری برای عملکرد شغلی می باشند. همچنین پژوهش حاضر نشان می دهد متغیر رهبری خدمتگزار نسبت به اعتماد سازمانی پیش بینی کننده قوی تری برای عملکرد شغلی می باشد.