امروزه تهیه و بهنگام رسانی نقشه های پوششی تبدیل به یک واقعیت اجرایی شده است. بدین منظور می توان از قابلیت های سنجنده های ماهواره ای نوری و راداری با حد تفکیک بالا در این راستا بهره برد. با پیشرفت سنجنده های ماهواره ای نوری تا حدتفکیک 5/0 متر، امکان استفاده از این سنجنده ها در راستای تهیه نقشه های پوششی بزرگ مقیاس فراهم شده است. از سوی دیگر، در چند سال اخیر با ظهور سنجنده های راداری تا حد تفکیک آزیموت 1 متر انگیزه ی بکارگیری این سنجنده ها را در فرآیند تهیه نقشه های پوششی بزرگ مقیاس تقویت می کند. به بیان دیگر، به نظر می رسد که بکارگیری سنجنده های راداری با حدتفکیک بالا در کنار سنجنده های نوری و تلفیق آنها در راستای تولید نقشه های برداری، مدل رقومی زمین و ارتوفتو منطقی باشد. در پایان نامه پیش رو، پس از بررسی سنجنده ی نوری geoeye-i و سنجنده ی راداری terrasar-x ، قابلیت تلفیق آنها از لحاظ هندسی و تصویری در تهیه نقشه های بزرگ مقیاس مورد ارزیابی قرار می گیرد. بدین منظور ابتدا یک منطقه مرجع (منطقه جم در بوشهر) که ارتوفتو و مدل رقومی زمین آن با کیفیتی در حد مقیاس 1:1000 و با منحنی میزان 1 متر موجود بود، انتخاب و تصاویر سنجنده های نوری و راداری مورد نیاز منطقه تهیه گردید. سپس در مرحله اول کیفیت هندسی تصاویر در سه بخش زمین مرجع سازی، تولید مدل رقومی زمین و تولید ارتوفتو مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله بعد محتوی تصویری دو سنجنده مقایسه و ارزیابی گردید. در انتها قابلیت تلفیق تصاویر نوری و راداری از لحاظ هندسی و تصویری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که کیفیت هندسی تصاویر نوری و راداری از لحاظ ارتفاعی به ترتیب قابلیت تولید مدل ارتفاعی رقومی با خطای متوسط 5/0 و 5/4 متر را دارا هستند همچنین از لحاظ مسطحاتی تصاویر نوری با خطای متوسط حدود 7/0 متر توانایی تولید نقشه هایی با مقیاس 1:1400 را داراست. هرچند که به منظور ارزیابی محتوی تصویری، تصاویر راداری توصیه نمی شود اما با این وجود در ارزیابی محتوی تصویری مشاهده شد که تصاویر راداری قابلیت تفسیر پذیری پایین تری نسبت به تصاویر نوری دارد. از سوی دیگر در صورت بکارگیری مدل رقومی حاصل از تصویر راداری در تولید ارتوفتو به همراه تصویر نوری، کیفیت هندسی با خطای متوسط حدود 4 متر مواجه خواهد شد.