چکیده ارزیابی حقوقی کارامدی سازمانهای بین المللی در حمایت از محیط زیست به وسیله ی اصغر سیجانی محیط زیست به عنوان مکانی که در آن حیات جریان دارد، در دوران معاصر بیش از سایر ادوار تاریخ دچار بحران و دگرگونی شده است. این روند بحران در عرصه محیط زیست توجه کشورها و نهادهای بین المللی را به خود جلب نموده است تا با اقداماتی در سطح بین المللی ، منطقه ای و ملی از گسترش دامنه این بحرانها تا حد امکان جلوگیری نمایند. بدون تردید برای مقابله جدی با این بحران چاره ای جز همکاری میان دولت ها و نهادهای بین المللی در سطح جهانی وجود ندارد. سازمان ملل متحد به عنوان سازمانی که تجلی حضور دولتهاست در دهه 1960 میلادی توجه به محیط زیست را در دستور کار خود قرار داد و مقدمات برگزاری اولین کنفرانس بین المللی محیط زیست در سال 1972میلادی در استکهلم را فراهم نمود. سازمان ملل متحد توسط ارکان اصلی و همچنین نهادهای فرعی خود از قبیل یونپ ، کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد، گروه بین الدول تغییر آب و هوا و همچنین از طریق موسسات تخصصی وابسته به خود مثل یونسکو، فائو، ایمو، سازمان جهانی هواشناسی توانسته است اقدامات موثری را در جهت حمایت از محیط زیست انجام دهد. همچنین سازمانهای بین المللی توانسته اند فعالیتهایی را در راستای آموزش مسائل زیست محیطی، تدوین و توسعه حقوق بین الملل محیط زیست، حل و فصل اختلافات زیست محیطی، همکاری و هماهنگی میان نهادهای فعال در زمینه محیط زیست به انجام برسانند. در این راستا ازسازمانهای منطقه ای و سازمانهای غیر دولتی نیز در زمینه محیط زیست نقش قابل توجهی را ایفا نموده اند. در میان سازمانهای منطقه ای سازمان های اروپایی بهتر توانسته اند در جهت حفظ محیط زیست مشارکت داشته باشند. از سازمانهای غیر دولتی می توان از سازمان صلح سبز بین الملل و صندوق جهانی حیات وحش نام برد که به دلیل مردم نهاد بودن این نهادها فعالیتهای آنها به دور از هر گونه شائبه ی سیاسی می باشد. در مجموع سازمان های بین المللی با فعالیت خود در عرصه محیط زیست توانسته اند خلاهای حقوق بین الملل محیط زیست را تا حد قابل توجهی برطرف نمایند. در نهایت می توان گفت که وجود حقوق بین الملل محیط زیست به شکل امروزی و حفظ بهینه محیط زیست تا حدود زیادی مرهون فعالیت سازمان های بین المللی بوده و هست.